J'ai tué ma mère

Regisseur, acteur, producer, scenario.....schitterend!

Stemadvies: geen

Het is bekend dat u een verstandig mens bent: alles maar steeds wikken en wegen, nooit overhaaste besluiten, redelijkheid staat hoog bij u in het vaandel, maatschappelijke betrokkenheid is u niet te ontzeggen, u verafschuwt de bonuscultuur ("die gore smeerlappen" is een veelgehoorde opmerking in uw kringen), en tenslotte bent u iemand die een briefje achter de ruitenwisser stopt wanneer u onverhoopt bij het wegrijden met uw aanbeden bolide een geparkeerde auto licht beschadigt. Velen zouden doorrijden en denken "bekijk het maar" maar u?...nooit!
U bent dus in veel opzichten een goed lid van deze mij. Prima.
En straks op 3 maart gaat u niet naar de stembus. U heeft de afgelopen dagen het spektakel gevolgd dat werd opgevoerd door Jan Klaassen met die buitennissige haardos, de ultieme draaikont Wouter Bos en natuurlijk niet te vergeten de hypocriet der hypocrieten die de scepter zwaait als minister van Buitenlandse Zaken. Verhagen loopt aan de leiband van de USA, is met de toenmalige 'chef' de Hoop Scheffer hét voorbeeld hoe je het slijmen tot kunst verheft en is, kortom, voor geen eurocent te vertrouwen. Het beeld van de entree van de Hoep Sjeefer tezamen met zijn vriend Balkenende (JP) op 2 september 2003 in de Oval Office in de westelijke vleugel van het Witte Huis - Yes Mr President, Of course Mr President - was van een walgelijkheid die niet is te beschrijven.
De Hoop Scheffer hield er een leuke baan over en Jan Peter liep na afloop apetrots aan iedereen die het maar horen wilde te vertellen dat George Double U hem DjenPiete had genoemd. Buigen, likken, slijmen, paaien...het was een schaamteloze vertoning.
En nu probeert Wouter Bos door middel van het afdwingen van een uitspraak over Uruzgan, de verkiezingen van 3 maart te redden. Hij weet maar al te goed dat de opkomst zeer matig zal zijn want er is geen redelijk denkend mens die de tocht naar de stembus onderneemt. Niet op 3 maart en niet in juni 2010 (zie onder). Het merendeel van de kiezers is of spuugzat van het oeverloze geouwehoer van de medewerkers aan de Haagse poppenkast of is al eerder afgehaakt en wil het nooit meer zien of horen.
Ga niet stemmen maar doe iets leuks op 3 maart a.s. en laat ze in Den Haag in hun vet gaar smelten. Het is de USA die de lakens uitdeelt, de pionnen zitten aan het Binnenhof.
NB: 004:23 - Het vierde Kabinet Balkenende IV is verleden tijd...laat een revolutie nu maar komen! Te beginnen met de onmiddellijke vervanging van de monarchie door een republiek.

Familiebanden (een feuilleton)

In het pittoreske dorp staat een heel mooi en groot huis. Goed toeven daar, mooie tuin ook, turen over het Groninger land en elke door God gegeven dag inspiratie plenty voor een schilderij in de categorie Noordelijk realisme. De vrouw des huizes vindt het heerlijk en een vreugde om na zoveel jaren van ellende en duisternis, nu haar 'draai' gevonden te hebben. Sinds ze in het mooie en grote huis in dat pittoreske dorp woont, voelt ze zich senang en heeft een mening over uiteenlopende zaken. Dat gaat samen op.
De vroegere bewoonster, door de huidige als Griekse Tragedie afgeschilderd, hoe smaakvol!, had nogal wat meegemaakt daar in het mooie grote huis in dat pittoreske dorp met het mooie uitzicht. Besloot op zekere dag te vertrekken en leefde sindsdien elders een teruggetrokken bestaan omringd door snuisterijen en souvenirs uit die goeie ouwe tijd. Toen in dat huis, u weet wel, met die mooie grote tuin en in het fraaie landschap. Gelukkig was ze er nooit geweest en de befaamde schilder was dat nooit opgevallen. Neen, er moest gestaag worden doorgewerkt aan een inmiddels veel te groot oeuvre waar veel een variant is van het vorige. BZN maar dan met verf.
Met zijn 'verse' bijslaap was het vroeger wel minder: jasjes van nepleer verkopen op de markt (geen vetpot neen), lekker aan de drugs en nog nét geen junk. Ze had toen ook al een 'mening' maar die klonk anders..gek he? Maar ach wat geeft het. Nu is ze boven Jan, strooit met de flappen en rookt zo nu en dan nog een wietje want harddrugs heeft ze afgezworen. Laat de drank maar vloeien en schijt aan de wereld. De jaren 70 herleven daar in dat mooie dorp onder de rook van de 'grote' stad en iedereen kent elkander. De opvallende verschijning van de schilder brengt nog steeds hilariteit teweeg maar er is geen mens die dat ooit hardop zal laten blijken. Het is een heerlijke wereld daar en dat moeten we zo houden.
Zalig, vooral rijkerds over de krakende vloer. Lekker veel poen en "het zijn ook zulke gezellige mensen allemaal" deelde ze ongevraagd mede. En de man ploegde voort en zorgt al schilderend voor brood op de plank. Tema con Variazioni.
De kinderen van de schilder- en van de vorige bewoonster, u weet nog wel, de Griekse Tragedie - zijn beide als gevolg van wrakken geworden. Pa de kunstenaar heeft nooit veel aandacht aan ze willen besteden: zelfredzaamheid kregen ze vanaf de geboorte met grote lepels ingegoten. Van die hele grote lepels. Hij constateerde dat het broedsel op aarde verscheen, rechtte zijn rug, keerde 'm vervolgens om en tuurde naar zijn ezel. 'Wie een kind krijgt mag het houden' was zijn oordeel en schilderde er weer lustig op los. De oudste zoon is inmiddels een vervelende gefrustreerde sjagrijnige en irritante gozer geworden die scheldend en om zich heen slaand door het bestaan trekt en te pas en te onpas graag zijn Standesbewustsein memoreert; de jongere een oeverloos zeurende 'boomopzetter' waar meestal geen touw aan vast is te knopen. Het is maar goed dat er lithium is want laatstgenoemde zou zonder geen stap verzetten en wél, dan uitsluitend snachts.
Empathieloze lieden. Daar in het prachtige huis in het pittoreske dorp in dat fraaie landschap.

In het jaar van de tijger

Hoera! Een nieuwe lente (nou ja, wij moeten nog even wachten...) een nieuw geluid. U weet adorable lezer, het bestaan is onvoorspelbaar maar dat heeft ons er niet van weerhouden met volle kracht aan de slag te gaan met de verwezenlijking van een schitterend initiatief: The Music Society. Jonge maar vooral zéér getalenteerde mensen begeleiden in en tijdens hun muzikale loopbaan. We beperken ons niet tot Europa maar gaan ver buiten dit continent op zoek naar dat talent en trachten de moeizaam begaanbare weg te effenen die uiteindelijk moet leiden naar naamsbekendheid ondermeer door het organiseren van recitals en/of concerten.
We richten ons specifiek tot landen waarvan bekend is dat er een goedgevulde vijver is met frisse creativiteit zoals China, Korea, Japan en de Filippijnen. Misschien mag ik verklappen dat de beschrijving van onze plannen ontelbaar veel positieve reacties heeft opgeleverd bij de ontvangers.
Het is nog te vroeg u op dit moment op de hoogte te brengen van het een en ander maar we beloven binnenkort met uitgewerkte details te komen. In april/mei van dit jaar gaat www.theclassicalmusicsociety.com de lucht in en daar wordt volgaarne naar verwezen. Omdat de site in drie talen wordt 'gepubliceerd' (Nederlands, Engels, Duits), kan het even duren voordat alle informatie beschikbaar is.
Het spreekt vanzelf dat figuren als Ingrid Visser en haar klonen -en dat zijn er nogal wat - volstrekt buiten de uit Chinese eik vervaardigde deur worden gehouden. Een tweede debacle veroorzaakt door een volslagen lunatic, zal nooit weer plaatsvinden. En zeker niet met de mensen die bij The Classical Music Society zijn betrokken. Gedrevenheid en passie omringt dit illustere viertal. U leert ze allemaal kennen!

Master of wat?

Hemeltje nog an toe: het Prins Claus Conservatorium (PCC) gaat vanavond een petitie aanbieden aan Minister Plasterk om aan te dringen op de financiering van een zgn. Master of Music-opleiding. Jaarlijks zijn er honderden afgestudeerden van conservatoria en kunstacademia die nooit aan de kunstzinnige bak zal komen, en toch bepleit het PCC dat er centen overgemaakt worden door het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap voor een 'masteropleiding' in Groningen. Volslagen belachelijk. Laat de minister het beschikbare geld elders besteden want men is aan het PCC nauwelijks in staat een gedegen opleiding te geven om over een Master of Music-opleiding maar te zwijgen. Er is bij mijn weten nog niemand afgezwaaid die later vol trots in de alumnilijst werd gememoreerd.
De minister wees de aanvraag af omdat er teveel werkloosheid onder afgestudeerden aan het kunstonderwijs is. Lijkt me een plausibele verklaring maar de Hanzehogeschool gaat niettemin protesteren tegen de beslissing van de minister om, zoals gezegd, door middel van een petitie alsnog gedaan te krijgen dat de bewindsman een aanzienlijk bedrag overmaakt. Wat hij natuurlijk niet moet en ook niet gaat doen en dat is volkomen terecht. Stel je toch 'ns voor muzikale lezer dat de docenten van het PCC een Masteropleiding op de rails moeten zetten...dat gaat ze niet lukken. Waar komt toch de arrogantie vandaan om te suggereren dat men het niveau in huis heeft om er überhaupt aan te denken. Er zijn in dit land 13 (dertien!) conservatoria en maar liefst 28 beeldendekunst opleidingen. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het systeem heeft er een opleiding voor bedacht om alle mensen die ook niet aan de bak kwamen een baantje te bezorgen opdat zij op hun beurt weer tallozen kunnen begeleiden naar het onvermijdelijke eindstation: het WWIK-loket.
De Hanzehogeschool schermt met een paar wapenfeiten: in 2008 werd de masteropleiding al positief beoordeeld en geaccrediteerd door een internationale commissie van zowel de Europese Associatie van Conservatoria als de Nederlands Vlaamse Accreditatie Organisatie. Maar ze vergeten er bij te vertellen dat het Prins Claus Conservatorium het enige Nederlandse Conservatorium in Nederland is dat geen toestemming heeft gekregen voor de masteropleiding. Hoe zou dat nou toch kunnen?

Herrie Jakkes van der Dweil

Je hebt pianisten en pianisten, dat hoef ik u niet uit te leggen hogelijk geprezen lezer. En dan heb je nog in deze twee categorieën verschillende 'soorten': in categorie een, laten we die maar voor het gemak zo noemen, bevinden zich goede tot zeer goede musici en in de tweede categorie de wat mindere. Zo simpel is het: je hebt hele goeie pianisten van naam en terechte faam (Glenn Gould is een goed voorbeeld, Arturo Benedetti Michelangeli, Solomon, Alexis Weissenberg, Martha Argerich, Zoltán Kocsis...enz.) en beduidend mindere zoals laten we zeggen de Thibaudetjes en de Ashkenazys van deze wereld en hun tweedegraads verwanten. Ze zijn niet 'slecht' maar laten geen onvergeetlijke indruk achter. Je hebt goede wijn en slobberwijn.
Dan komen de riedelaars, de zelfbenoemde 'virtuozen' en de sjacheraars. Troep dus. De grote massa vindt deze knakkers geweldig en denkt dat Jan Vayne, Wibi Soerjadi en David Mannesse om maar eens een paar te noemen, dé Grote Musici van deze tijd zijn. Geheel onjuist. Het zijn muzikale charlatans en bedriegers. Eerstgenoemde is een toetsenpsychopaat die onmiddellijk moet worden opgenomen in een kliniek in Verweggistan terwijl Soerjadi verbannen moet worden naar Afgelegerije. Kan-ie daar in z'n Donald Duck-pak met z'n piano spelen. En Mannesse denkt dat-ie een graantje mee kan pikken door een in eigen beheer geproduceerde Cd met Walsen van Chopin voor € 20.- aan te bieden. Vergeet niet een knaak extra te storten voor de verzendkosten. Zelfs DGG durft tegenwoordig nauwelijks dit absurde bedrag voor een uitgave te vragen want men weet dat de oververzadigde Cd-markt om een prijsaanpassing vraagt. En als het nu om een opmerkelijke Chopin/Walsen-uitgave zou gaan...maar dat is niet zo. Er zijn ik-weet-niet-hoeveel opnamen (o.a op het label Naxos) die én goedkoper zijn én stukken interessanter. Koop de opname van Idil Biret en u bent voor € 6.99 een prachtige Cd rijker en verzendkosten zijn er niet. Maar liefst 01:27:45 want u krijgt de Polonaises er bij. Schaft u 'm via JPC aan (www.jpc.de) dan is de prijs € 5.99 en portofrei! Het nummer is 8.571022.
Ander onderwerp: de pianodocenten. Jan Wijn is een bekende in de pianowereld en had o.a. Ronald Brautigam onder zijn hoede. Dat heeft gewerkt want Brautigam is uitgegroeid tot een goede pianist, wars van ijdelheid en overbodig lawaai, integendeel, een aardiger en bescheidener mens dan Brautigam kom je in de Nederlandse (klassieke-) muziekwereld verdomd moeilijk tegen. Schaf de BIS-opnamen aan van Mozart, Kraus en Beethoven uitgevoerd door Brautigam, stuur uw vrouw op een extra lang weekendverlof, doe daarna de deur hermetisch op slot (stel je voor dat ze terug komt!), zet een fles Glenfiddich Special Reserve 12 years klaar en luister! En vergeet de snaaiers, grootpraters, lawaaischoppers en proleten.
Een 'docent' die met kop, schouders en z'n dikke pens boven de beroepsgroep 'uitsteekt', is Herrie Jakkes van der Dweil, halfbroer van Maria Stroobaal. De man is artistiek directeur van het in Groningen gevestigde Haydn Muziek Festival (dat geen flikker voorstelt) en is regelmatig als dikke deur in de krochten van de lokale muziekwereld te ontwaren. Zijn optreden bij de middenstand is befaamd want de man is eeuwig ontevreden over geleverde diensten en uit dit meesttijds luidkeels ondanks een gebit waar je een hybride 6v. trekkingfiets tussen kunt stallen. Tikkeltje ordinair zegt u?, neen, veel erger, we hebben hier te doen met een deugniet en een onooglijke kletskous met een grote muil. Vele jaren geleden fungeerde hij als 'aangever' voor de pianist Vladimir Tropp (inmiddels tegen de 100) en regelde een recital voor de broodmagere rus in de Studio aan de Akkerstraat hier ter stede. Dit recital was in zoverre gedenkwaardig dat we hier hadden te maken met een pianist uit die typische Russische school: hard, heel erg hard en opvallend 'fout'. Je kunt een blik opentrekken met dit soort muzikanten en het verschil is onderling nauwelijks of niet te horen: veel lawaai en weinig wol, dat dan weer wel als u begrijpt wat ik zou kunnen bedoelen. Als 'docent' heeft Dweil ook musici afgeleverd die héél 'beroemd' zijn geworden. Zo is er ene Henry Kelder waar u en ik nog nooit van hebben gehoord maar de man blijkt famous te zijn en ik adviseer in plaats van het zout op straat te gooien in deze barre tijden, een forse hoeveelheid tot u te nemen.
Dutch famous pianist Henry Kelder (Groningen 1973) is graduated with distinction in 1995 as a classical pianist at the North-Netherlands Conservatoire in Groningen with Gerben Makkes van der Deijl. Henry heeft dus met uitmuntend gevolg zijn opleiding bij Dweil afgerond kennelijk en dat leidde tot een eigen compositie getiteld: ’Joepi-jée’, à la Mazurka. Vijf jaar studie, een fiks bedrag geinvesteerd, vijf jaar lang tegen die opgezwollen kersenpit van je docent aankijken om tenslotte deze infantiele troep te produceren. ’Joepi-jée’, à la Mazurka...niet te geloven! Dan heb je nog Eline Bergsma maar verder dan Garnwerd en een tocht naar Almere is ook zij niet gekomen. Maar misschien is ze eveneens famous...je weet het niet. De 15-jarige George Li (zie boven) heeft meer talent in zijn nog onvolgroeide pink, dan dit soort mensen in hun gehele karkas.
Toen Ingrid Visser de jongelui uit Volendam zo ver kreeg dat ze naar het Noorden togen (Tros Opgelicht?!) om mij aan de tand te voelen - later zou Kees Amsterdam, redacteur van het programma, meedelen dat hij foutief was in- en voorgelicht door Amens - kon men plotsklaps de dikke deur zien in de rol van Gekke Gerrit die klaagde over de uitgestelde betaling aan Tropp.
We hebben het over 1980 of 1981, misschien zelfs '82, weet ik niet meer. Herrie Jakkes van der Dweil zag z'n kans schoon om eens even stevig uit te pakken - ik ben op TV....!!! - kuchte vier keer en deed z'n woordje. Al stotterend en lachwekkend stamelend verklaarde Dweil dat het een schande was dat Tropp niet was betaald (honorarium) terwijl met de pianist overeengekomen was dat-ie zijn recital om-niet zou geven. Het was, u raadt het al, onze Herrie Jakkes die zijn reeds goed gevulde beurs niet dikker zag worden die zondagmiddag, voelde zich financieel gepasseerd en kon zijn tranen nog maar nét onderdrukken. Allemaal best en prima maar om een kleine drie decennia later te beweren dat ik enzovoort, is grotesk en kan uitsluitend het gevolg zijn van een prominente neurologische aandoening.
Laat de man maar lullen, groots en meeslepend leven in Groningen als 'docent' moet behaaglijk zijn. De schat.