Heb je gehoord Jacques dat die Youp "mijn creditkaart werkt altijd.." van 't Hek vier dagen in onze fraaie stadsschouwburg staat? Die corpsbal geeft iedere avond twee voorstellingen en dat wordt keer op keer een volle bak. We vroegen ons af wat mensen toch bezielt om zich te laten schofferen door een lelijke man en daar € 25.- voor neertellen. De Tweede Viool heet het programma en de eerste wordt gespeeld door zijn oma Emmy Verhey die de afgelopen tijd nogal in het nieuws is vanwege haar jubileum, getiteld: 50 jaar in het vak. Welk vak dat is wordt er niet bij verteld want goed viool spelen kan ze niet maar goed krassen des te meer. Heb je haar wel 'ns Bach - Vioolconcert in E horen 'spelen'? Niet om aan te horen. Loodzwaar, aangedikt, onmuzikaal en oervervelend. Zo wordt Bach muziek per meter en dat zou absoluut verboden moeten worden. We gaan het snel goed maken door Jeanne Lamon en het Tafelmusik Baroque Orchestra op te zetten en weten gelukkig weer hoe Bach wél uitgevoerd moet worden. Als u 50 jaar in het vak nog eens wilt beluisteren, kijk dan op YouTube naar de uitvoering van Saint-Saëns Introduction en Rondo Capriccioso: bloedelozer kan het niet worden gespeeld. Paul Koomen doet zijn best Emmy met 'r kuisheidsgordel nog om het lijf bij te houden en dat is best knap van de man. Het is te hopen dat de pianist niet tot z'n 66ste op het Prins Claus Conservatorium blijft hangen want dat lijkt me vreselijk. (Hoewel tegen de tijd dat Koomen 66 jaar is dit overbodige instituut al geruime tijd is wegbezuinigd.) Een zekere Leo schreef in juni van dit jaar op Kunstfactor:
Er zijn teveel conservatoria naar mijn mening in Nederland. Veel conservatoria leiden vnl. buitenlandse studenten op: studenten uit Oost-europa en Azie zijn in de meerderheid. Ik vind het vreemd dat de Nederlandse belastingbetaler dit moet bekostigen. Waarom? Er zijn door het grote aantal opleidingen teveel musici in Nederland voor een zeer kleine markt: verspilling van menselijk en geldelijk kapitaal lijkt mij. Nederland zou heel goed toe kunnen met 1 of 2 conservatoria waar alleen de top-talenten worden toegelaten en nog 2 opleidingen in de stijl van de oude muziekpedagogische academies waarbij mensen worden opgeleid tot docent. Vreemd is dat dit niet wordt meegenomen in de cultuurnota van het kabinet. Kennelijk blijven de conservatoria buiten schot. Het argument (door belanghebbenden aangevoerd uiteraard) dat de kwaliteit van de muziek zou verschralen berust op geen enkele wetenschappelijke onderbouwing: in landen waar er maar weinig conservatoria zijn lopen ook fantastische musici rond . Voor die duizenden die het net niet redden hoeft zo'n duur systeem niet overeind worden gehouden. Het wordt tijd dat er evenwicht komt in het uit balans geraakte systeem in Nederland waarbij er geld wordt vrijgemaakt om een handvol echte talenten mogelijkheden te bieden. Op de rest kan worden bezuinigd wat mij betreft.
Zo, die zit. En ik zou er aan willen toevoegen dat er nog veel meer bezuinigd kan worden wanneer er overbodige baantjes worden geschrapt. Zoals dat van de programmeur Klassiek van De Oosterpoort. Van den Berg programmeert dat het een lust heeft en loopt aan het handje van impresariaten die continue bezig zijn wéér een 'bijzondere' pianist voor het voetlicht te brengen. 't Wordt tijd dat Halbe eens fiks gaat schrappen in de baantjes van deze culturele grootverdieners en kijk 'ns wat dat scheelt. Hebben we het een volgende keer wel over. Pas je goed op jezelf?
dinsdag 13 december 2011
maandag 28 november 2011
Berichten aan Jacques (8)
Wat een heerlijk begin van een nieuwe week. Minister Uri Rosenthal (Buitenlandse Zaken) is te spreken over het besluit van de Arabische Liga over sancties tegen Syrië. „De Liga heeft in meerderheid aangegeven dat het zo niet langer kan. Het Syrisch regime is nu nog verder geïsoleerd geraakt”, aldus Rosenthal zondag. Gelukkig, de mensen in Damascus e.o kunnen weer rustig gaan slapen want Uri zag dat het goed was. Deze door Ramsey Nasr omschreven 'Expert in Evenwicht' is de man die alles krombuigt tot het recht lijkt. Hij vond het een groot onrecht dat naast de Palestijnen ook de Israëli's de maat werd gemeten, terwijl zij toch alleen maar de bezetters in dit verhaal zijn. Wat kunnen we ons gelukkig prijzen met zo'n minister. Ken jij de man Jacques? Jij kent zoveel mensen dus wellicht ook deze clowneske 'puinruimer'.
We lazen in een linkse krant - bestaan die nog? - een verslag over Ramses. Alwéér een musical en nu niet eens uit de stal van Joop maar van die andere engerd, Albert Verlinde. We zagen de een na de andere BN'er voorbij komen en ja hoor...daar was je weer. Ditkeer geflankeerd door opiumschuiver Cornald Maas, grossier in leed en schrijver van boekjes met titels als "Uit elkaar", "Verlies", "Engelen zijn in de mode" en meer van die gedrukte onzin. Wat zijn er toch ongelooflijk veel BN'ers, het land zit er propvol mee. Laat een scheet, aansteker er bij, zet de daad en het gevolg op YouTube en je bent beroemd. Maar goed, daar hadden we het niet over, we zouden vertellen over de blijdschap die we voelden toen we jou eindelijk weer 'ns op een rode loper zagen hoereren. Mooi pak had je aan Jacques en volgens ons was er ook een Zwart Satijnen Jacquard Pochet met Blauwe Glitter Stip te zien maar we kunnen ons hier vergissen want we hebben het niet zo met pakken. Maar het staat jou verdomd goed ondanks die benepen glimlach die doet vermoeden dat je net overgegeven hebt na het nuttigen van een bord bedorven Hongaarse Pörkölt. Kun je ons, uitdrukkelijk bij gelegenheid, eens vertellen waarom er een musical moest komen over Didi Snellen? Wij vinden die man vreselijk maar tekenen er onmiddelijk bij aan dat we vrijwel alles in dit land vreselijk vinden. Al die BN'ers en aanverwante fluimen, de Boszhardtjes en Moors van deze wereld (het wicht had een korte affaire met Robbert van den Broeke Er is zoveel meer... maar verbrak de relatie met deze oplichter in een kantine en zogenaamd vanwege een spelfout, tja...), de rijen omhoog gevallen ijdeltuiten, de Jantjes Smit en overige spul uit dat puur Hollandse vissersdorp...er is geen houden meer aan. En wie is dat stuitend domme volk die deze rotzooi koopt? Weet jij dat Jacques en kun je er dan meteen bij zeggen hoe het kan dat dit gepeupel zich zelf zo geweldig blijft vinden? Zet een briljant kereltje als Justin Bieber er naast en er blijft niets meer over van dit stel. Bieber heeft meer talent in zijn grote teen dan dit geteisem in hun naar rotte vis stinkende lijf. Als je die koppen ziet van die lui (N&S) en dat irritante kromme gelul in een programma als 'The Voice of Holland' - er zijn zelfs kandidaten die beter zingen dan deze kaaskoppen maar dat kan al snel - dan weet je in wat voor land we wonen. Een land waar de absolute middelmaat tot norm is verheven en waar de afschrikwekkende oppervlakkigheid John de Mol tot multi-miljardair maakte.
He wat maak ik me weer druk. Laten we maar snel een ander onderwerp nemen want met de Kerstdagen in zicht moeten we ons niet zo opwinden. Heb jij nog plannen voor het geboortefeest van de Heer? Het joelfeest lijkt me trouwens veel leuker want dat duurt maar liefst 12 dagen en drinken is een wezenlijk bestanddeel en je weet Jacques..we drinken graag en veel. Beneveling, vruchtbaarheid, oude schoenen, voedsel in de schoorsteen..heerlijk allemaal! Hebben jullie een spar in huis gehaald? En versierd met kaarsen, slingers, engelenhaar en kerstballen? In verband met brandpreventie is er ook speciale kerstboomverlichting in zwang gekomen, bestaande uit kleine elektrische lampjes in plastic behuizing. Wist je dit? Kijk je wel uit dat de boel niet in de fik vliegt? Heb je ook een guirlande op een schouw bij de open haard? of hulsttakken etcetera. Of zetten jullie een glazen kaarsenhouder met een waxinelichtje neer om het gezellig te maken in de donkere dagen voor Kerstmis. Ach, gezelligheid zal er wel zijn samen met je vriend. Of moet hij werken met de Kerst, jeetje.
We lazen in een linkse krant - bestaan die nog? - een verslag over Ramses. Alwéér een musical en nu niet eens uit de stal van Joop maar van die andere engerd, Albert Verlinde. We zagen de een na de andere BN'er voorbij komen en ja hoor...daar was je weer. Ditkeer geflankeerd door opiumschuiver Cornald Maas, grossier in leed en schrijver van boekjes met titels als "Uit elkaar", "Verlies", "Engelen zijn in de mode" en meer van die gedrukte onzin. Wat zijn er toch ongelooflijk veel BN'ers, het land zit er propvol mee. Laat een scheet, aansteker er bij, zet de daad en het gevolg op YouTube en je bent beroemd. Maar goed, daar hadden we het niet over, we zouden vertellen over de blijdschap die we voelden toen we jou eindelijk weer 'ns op een rode loper zagen hoereren. Mooi pak had je aan Jacques en volgens ons was er ook een Zwart Satijnen Jacquard Pochet met Blauwe Glitter Stip te zien maar we kunnen ons hier vergissen want we hebben het niet zo met pakken. Maar het staat jou verdomd goed ondanks die benepen glimlach die doet vermoeden dat je net overgegeven hebt na het nuttigen van een bord bedorven Hongaarse Pörkölt. Kun je ons, uitdrukkelijk bij gelegenheid, eens vertellen waarom er een musical moest komen over Didi Snellen? Wij vinden die man vreselijk maar tekenen er onmiddelijk bij aan dat we vrijwel alles in dit land vreselijk vinden. Al die BN'ers en aanverwante fluimen, de Boszhardtjes en Moors van deze wereld (het wicht had een korte affaire met Robbert van den Broeke Er is zoveel meer... maar verbrak de relatie met deze oplichter in een kantine en zogenaamd vanwege een spelfout, tja...), de rijen omhoog gevallen ijdeltuiten, de Jantjes Smit en overige spul uit dat puur Hollandse vissersdorp...er is geen houden meer aan. En wie is dat stuitend domme volk die deze rotzooi koopt? Weet jij dat Jacques en kun je er dan meteen bij zeggen hoe het kan dat dit gepeupel zich zelf zo geweldig blijft vinden? Zet een briljant kereltje als Justin Bieber er naast en er blijft niets meer over van dit stel. Bieber heeft meer talent in zijn grote teen dan dit geteisem in hun naar rotte vis stinkende lijf. Als je die koppen ziet van die lui (N&S) en dat irritante kromme gelul in een programma als 'The Voice of Holland' - er zijn zelfs kandidaten die beter zingen dan deze kaaskoppen maar dat kan al snel - dan weet je in wat voor land we wonen. Een land waar de absolute middelmaat tot norm is verheven en waar de afschrikwekkende oppervlakkigheid John de Mol tot multi-miljardair maakte.
He wat maak ik me weer druk. Laten we maar snel een ander onderwerp nemen want met de Kerstdagen in zicht moeten we ons niet zo opwinden. Heb jij nog plannen voor het geboortefeest van de Heer? Het joelfeest lijkt me trouwens veel leuker want dat duurt maar liefst 12 dagen en drinken is een wezenlijk bestanddeel en je weet Jacques..we drinken graag en veel. Beneveling, vruchtbaarheid, oude schoenen, voedsel in de schoorsteen..heerlijk allemaal! Hebben jullie een spar in huis gehaald? En versierd met kaarsen, slingers, engelenhaar en kerstballen? In verband met brandpreventie is er ook speciale kerstboomverlichting in zwang gekomen, bestaande uit kleine elektrische lampjes in plastic behuizing. Wist je dit? Kijk je wel uit dat de boel niet in de fik vliegt? Heb je ook een guirlande op een schouw bij de open haard? of hulsttakken etcetera. Of zetten jullie een glazen kaarsenhouder met een waxinelichtje neer om het gezellig te maken in de donkere dagen voor Kerstmis. Ach, gezelligheid zal er wel zijn samen met je vriend. Of moet hij werken met de Kerst, jeetje.
zaterdag 26 november 2011
Berichten aan Jacques (7)
Zagen we je van de week lopen met een jarmoelke? God is toch altijd boven de mensen dus waarom zou je zo'n ding dragen. 't Was werkelijk geen gezicht Jacques, je bent al niet Moeders Mooiste en met dat rare ding op je hoofd is het helemaal geen gezicht. Je kunt dan wel in dat afschuwelijke blaadje Panorama (nr 33, 2011) roepen "Ik ben MEER DAN DIE BRIL VAN DE Soundmixshow" maar dat helpt geen ene moer. Het wordt tijd dat de Stichting Help Direct ingrijpt en je gratis en voor niks een kledingadvies geeft. Dan maar een emmer water minder naar Sri Lanka en de toiletten kunnen ze daar ook zelf wel schoonmaken. Die mensen hebben toch de hele dag niets te doen dan op hun luie reet zitten niksnutten. Wat ook kan - wat kan er toch veel he Jacques? - dat je als ambassadeur van 'Doe Een Wens Stichting Nederland' vraagt of zij jou kunnen helpen aan een ander uiterlijk. Goed, het zal wat tijd kosten maar uiteindelijk is alles beter dan nu. Je bent notabene Ridder in de Orde van Oranje Nassau en je zou je moeten doodschamen er zo bij te lopen. Gelukkig speld je de onderscheiding maar vijf keer per jaar op volgens eigen zeggen (waar...?!) zoals laatst bij de uitvaart van die dronkaard Kraaijkamp. Zou een collega van je zijn geweest als je je wens had verwezenlijkt om acteur te worden. Niet dat daar iemand op zit te wachten want er zijn in dit kloteland zat acteurs in de WW dus de spoeling is dunnetjes. Het was leuk om te lezen dat je als kleine man 'toch nog grote dingen hebt gedaan' en wij piekeren ons hopeloos welke Grote Dingen dat dan geweest kunnen zijn. Slijmen kun je als de beste maar dat kun je toch niet rangschikken onder Grote Dingen? Een grote lul zul je ook niet hebben dus die valt ook af. Laat maar liggen. Dat je op je 30ste van hetero homo werd is ook niet spectaculair en dat je nog steeds bezig bent met een inhaalmanoevre, idem. En dan kun je wel bluffen dat je er nog zo jong uitziet maar dat is toch heus een misselijkmakende zelfverheerlijking hoor Jacques. Johan Heesters ziet er kwieker uit en die wordt op de komende verjaardag van Sinterklaas pas 108. En je kleine gestalte is sinds de wieg uit 1937 ook al niet veel verder gegroeid, bah! Wat dit betreft moet ik opeens denken aan de eerste zin uit het boek van Jeanette Winterson: 'De duivel heeft ons naar het verkeerde wiegje geleid'. Maar praatjes heb je zat: "Ik was niet briljant maar wel een heel lief ventje" en "Ik ben een leider. Zeker weten" Maar praatjes vullen geen gaatjes. Nou ja, misschien het gaatje van Langhout-zaagt-men-planken maar dan houdt het toch wel op.Nou, het was weer leuk om even bij te praten. Doe je dan ding van je kop af..ja? Graag want het is werkelijk geen gezicht. Niks voor een echte leider. Wij trekken nu een tweede flesje open want we hebben nog nooit zo'n lol gehad. Die Jacques.....
zondag 6 november 2011
Berichten aan Jacques (6)
Las net dat die zwarte krullenkop Albayrak (COA) sinds 2004 12 miljoen euro uitgaf aan externe managers en adviseurs. En dan vraag je je meteen af wanneer het moment komt waarop de langverwachte revolutie in dit smerige land nu eindelijk eens uitbreekt. Dat wordt toch de hoogste tijd. Flink de bezem er door halen en na gedane arbeid met een schone lei verder. Griezelige zakkenvullers - en dat zijn er nogal wat - desnoods met gepast geweld terzijde 'schuiven' en vervolgens met een frisse ploeg orde op zaken stellen. We worden steeds meer uitgeknepen Jacques en er komt een moment waarop "men" (tja, wie zijn "men"?) er strontflauw van is en massaal naar Den Haag trekt om bij het pand Lange Poten nummer 4 een alternatieve manier van binnenkomen te demonstreren. En dan kan de stoet daarna meteen eventjes langs Paleis Huis ten Bosch om de huur op te zeggen. De huidige bewoner(s) kunnen dan langs de Kessler Stichting en misschien is het Leger des Heils aldaar wel bereid ze tijdelijk onderdak te geven.
Wat zit ik nou toch tegen je aan te zeuren. Jij hebt heel andere dingen aan je kleine hoofd. We zagen je op de rode loper bij de premiere van alwéér een musical (Wicked) en vroegen ons af of je niet doodmoe wordt van de zoveelste musicalscheet van J. van den Ende. Je had een mooi pak aan...Koekkie of Verzakki? Was het leuk Jacques, mag ik een keertje mee? Wil ook zo graag horen dat die engerd Henk Krol een roman heeft geschreven (lees jij die rotzooi?) en dat 'kroepoekje' in spirituele sferen verkeert en lezingen geeft over haar nieuwbakken hobby. Ongeletterd en dan toch lezingen geven, knap hoor! Maar wat maakt het uit: hetzelfde volk dat musicals bezoekt kan ook grof geld neertellen om het gezever van S. Reemer aan te horen. Ze heeft een punt gezet achter haar zangcarrière en daar zijn we allemaal totaal overstuur van. Mijn God..Sandra!! wat doe je ons aan?
Nou ja, het was weer een komen en gaan van tout bekend Nederland. Fijn dat jij daarbij hoort, je straalt altijd zo op de loper, heerlijk om te zien. Je slijmt wat af zo'n avond, wat zul je uitgeput zijn maar goed je moet maar zo denken, het is werk en jij bent altijd een harde werker geweest. Als scheidsrechter in het amateurvoetbal werkte je al knetterhard en als gastspreker (jaja lezer, onze Jacques is ook in dienst van Persona Grata en is te huur voor € 3000.- per dag) lul je de eindjes wel aan elkaar, dat is jou wel toevertrouwd. Jacques d’Ancona? Hebben we het over die superkritische juryvoorzitter zoals we die leerden kennen op tv? Jawel. Maar hij is meer: een man die de zaken aan elkaar praat op clinics, openingen en premières. Doortastend en actueel in zijn benadering.
En dan kun je voor drie ruggen de hele dag genieten.
Wat zit ik nou toch tegen je aan te zeuren. Jij hebt heel andere dingen aan je kleine hoofd. We zagen je op de rode loper bij de premiere van alwéér een musical (Wicked) en vroegen ons af of je niet doodmoe wordt van de zoveelste musicalscheet van J. van den Ende. Je had een mooi pak aan...Koekkie of Verzakki? Was het leuk Jacques, mag ik een keertje mee? Wil ook zo graag horen dat die engerd Henk Krol een roman heeft geschreven (lees jij die rotzooi?) en dat 'kroepoekje' in spirituele sferen verkeert en lezingen geeft over haar nieuwbakken hobby. Ongeletterd en dan toch lezingen geven, knap hoor! Maar wat maakt het uit: hetzelfde volk dat musicals bezoekt kan ook grof geld neertellen om het gezever van S. Reemer aan te horen. Ze heeft een punt gezet achter haar zangcarrière en daar zijn we allemaal totaal overstuur van. Mijn God..Sandra!! wat doe je ons aan?
Nou ja, het was weer een komen en gaan van tout bekend Nederland. Fijn dat jij daarbij hoort, je straalt altijd zo op de loper, heerlijk om te zien. Je slijmt wat af zo'n avond, wat zul je uitgeput zijn maar goed je moet maar zo denken, het is werk en jij bent altijd een harde werker geweest. Als scheidsrechter in het amateurvoetbal werkte je al knetterhard en als gastspreker (jaja lezer, onze Jacques is ook in dienst van Persona Grata en is te huur voor € 3000.- per dag) lul je de eindjes wel aan elkaar, dat is jou wel toevertrouwd. Jacques d’Ancona? Hebben we het over die superkritische juryvoorzitter zoals we die leerden kennen op tv? Jawel. Maar hij is meer: een man die de zaken aan elkaar praat op clinics, openingen en premières. Doortastend en actueel in zijn benadering.
En dan kun je voor drie ruggen de hele dag genieten.
woensdag 2 november 2011
Berichten aan Jacques (5)
Nou dat is me toch ook wat zeg: wat heeft die rare Stapel de boel lopen belazeren - ken jij de man Jacques? - door als hoogleraar sociale psychologie jarenlang collega's te bedriegen met nepartikelen. Tientallen hoofdstukken in boeken zijn verdacht en iedereen schreeuwt nu moord en brand w.o. ene Simon Rozendaal die in Elsevier schrijft:
"Er is geen reden voor medelijden met Diederik Stapel, die op grote schaal heeft gefraudeerd. Wat hij heeft gedaan, verkracht bovendien de essentie van wetenschap. Frauderen is erger dan plagiaat". Onbegrijpelijk dat de commissie Levelt is ontgaan dat de man niet deugt. Dat zie je toch zo? Inmiddels is bekend dat de ex-hoogleraar in ernstige geestelijke nood zit. Hij woont niet meer bij zijn gezin en zou 'ernstig ziek' zijn. Ben jij ook zo benieuwd Jacques wanneer de volgende putdeksel wordt gelicht? want er zijn veel meer van dit soort mensen, ik zou er zo een paar kunnen opnoemen. Wat denk je van die kletskous Goofy Druifheuvel ('psycholoog') en niet te vergeten Gerrie Viskom, ex -loogje. Hoe zijn de artikelen die zij hebben geschreven tot stand gekomen? Ik durf er vergif op in te nemen dat men (weer een commissie?, zijn we dol op in dit land...) deze twee gekko's weet te ontmaskeren. Wat Stapel deed is slechts een topje van de bekende ijsberg. Maar goed, waar maken we ons druk om, toch? wat kan het ons schelen dat die lui lulkoek verkondigen.
Trouwens Jacques, zag ik je vanochtend bij het filiaal van de HEMA staan hier ter stede? Er werden gratis 'bosvruchten clafoutis' taarten uitgedeeld en hoorde net van een bevriend persoon dat jij vooraan stond. Het leuke is dat er ook condooms te koop zijn met de smaak van een clafoutis maar daarvoor ging je vast niet naar het warenhuis. Ik moest uitleggen dat jij bij ondagelijkse woorden altijd aan sex denkt maar dat geeft niks hoor, niets! Laat ze maar lullen zou 'k zeggen.
"Er is geen reden voor medelijden met Diederik Stapel, die op grote schaal heeft gefraudeerd. Wat hij heeft gedaan, verkracht bovendien de essentie van wetenschap. Frauderen is erger dan plagiaat". Onbegrijpelijk dat de commissie Levelt is ontgaan dat de man niet deugt. Dat zie je toch zo? Inmiddels is bekend dat de ex-hoogleraar in ernstige geestelijke nood zit. Hij woont niet meer bij zijn gezin en zou 'ernstig ziek' zijn. Ben jij ook zo benieuwd Jacques wanneer de volgende putdeksel wordt gelicht? want er zijn veel meer van dit soort mensen, ik zou er zo een paar kunnen opnoemen. Wat denk je van die kletskous Goofy Druifheuvel ('psycholoog') en niet te vergeten Gerrie Viskom, ex -loogje. Hoe zijn de artikelen die zij hebben geschreven tot stand gekomen? Ik durf er vergif op in te nemen dat men (weer een commissie?, zijn we dol op in dit land...) deze twee gekko's weet te ontmaskeren. Wat Stapel deed is slechts een topje van de bekende ijsberg. Maar goed, waar maken we ons druk om, toch? wat kan het ons schelen dat die lui lulkoek verkondigen.
Trouwens Jacques, zag ik je vanochtend bij het filiaal van de HEMA staan hier ter stede? Er werden gratis 'bosvruchten clafoutis' taarten uitgedeeld en hoorde net van een bevriend persoon dat jij vooraan stond. Het leuke is dat er ook condooms te koop zijn met de smaak van een clafoutis maar daarvoor ging je vast niet naar het warenhuis. Ik moest uitleggen dat jij bij ondagelijkse woorden altijd aan sex denkt maar dat geeft niks hoor, niets! Laat ze maar lullen zou 'k zeggen.
woensdag 27 juli 2011
Bibi Bombarie at een kroketje...!
Wibi Soerjadi ziet boodschappen doen als uitstapje
Wibi Soerjadi brengt sinds kort regelmatig een bezoekje aan de supermarkt. Voorheen gaf de pianist zijn persoonlijk assistent opdracht om boodschappen te doen.
"Voor mij is dat een soort uitje", legt Wibi uit in Grazia. "Beetje rondlopen, beetje kijken. Ik vind het zo knap dat iedereen altijd lijkt te weten waar alles ligt. Je ziet mensen echt heel doelbewust ergens naartoe lopen, terwijl ik denk: tjonge, waar moet ik zijn?"
Soerjadi bekent dat hij ook een keer een snack uit de muur heeft getrokken. "Ik ben één keer bij de Febo een kroket gaan halen. Stond ik gewoon een beetje tussen al die mensen met frietjes en frikadellen. Dat vond ik echt zo'n moment dat je wilt bewaren."
zondag 15 mei 2011
Echte liefde
De laatste dagen wordt er veel over het weer gepraat: blijft het zo wisselvallig, is de droogte nu voorbij, wordt het weer zomers? Af en toe wordt het wel een beetje vermoeiend. Gelukkig is er groot nieuws te melden en daarvan maak ik u volgaarne deelgenoot. Jan Pieter Rawie uit Winschoten, dichtertje, heeft geopperd een boemeltje van Arriva te noemen naar Driek van Wissen, z'n vriendje en maatje. Niet meer in 't écht want laatstgenoemde is dood. Hardstikke dood. En komt ook niet meer weerom, althans dat zullen we dan maar hopen. Afstotelijke man. De Vieze Man van Kees van Kooten is er niks bij.
Goed. Iedereen die ook graag in een treintje zit waar Driek van Wissen op staat gekalkt, kan een petitie tekenen en we vragen ons nu af: wat zijn dat voor mensen die een petitie tekenen om een treintje naar Van W. te noemen. Wat een gekkigheid. De man werd Dichter des Vaderlands door tijdens de verkiezingen een actieve campagne voor zichzelf te voeren en deelde links en rechts pennen en aanstekers uit waarop vier rijmende regels aanspoorden tot het uitbrengen van een stem op Van Wissen. Hij gaf het goede voorbeeld en stemde natuurlijk op zichzelf.
De volgende stap is een boemel naar Jan Pieter Rawie te noemen want die leeft vast ook niet lang meer. Peppie - kent u 'm nog? - was helemaal van de kaart toen hij hoorde dat de 'dichter' door een herseninfarct was getroffen. Hij huilde aan één stuk door, maakte een lawaai van heb-ik-jou-daar en kwam niet toe aan zijn vaste gewoonte drie keer per dag op de meest rare plekken te ejaculeren. Was het niet op zijn vaste plek in de bibliotheek (WC), dan was Peppie wel in de struiken te vinden van het Noorderplantsoen. De rakker.
Veelvuldig ejaculeren verhoogt niet het risico op prostaatkanker, zoals wel eens is gesuggereerd. Resultaten suggereren zelfs het tegendeel: vaak klaarkomen zou het risico op totale en orgaanaantastende prostaatkanker verlagen. Wat een mazzel heeft Peppie weer..jammer.
Goed. Iedereen die ook graag in een treintje zit waar Driek van Wissen op staat gekalkt, kan een petitie tekenen en we vragen ons nu af: wat zijn dat voor mensen die een petitie tekenen om een treintje naar Van W. te noemen. Wat een gekkigheid. De man werd Dichter des Vaderlands door tijdens de verkiezingen een actieve campagne voor zichzelf te voeren en deelde links en rechts pennen en aanstekers uit waarop vier rijmende regels aanspoorden tot het uitbrengen van een stem op Van Wissen. Hij gaf het goede voorbeeld en stemde natuurlijk op zichzelf.
De volgende stap is een boemel naar Jan Pieter Rawie te noemen want die leeft vast ook niet lang meer. Peppie - kent u 'm nog? - was helemaal van de kaart toen hij hoorde dat de 'dichter' door een herseninfarct was getroffen. Hij huilde aan één stuk door, maakte een lawaai van heb-ik-jou-daar en kwam niet toe aan zijn vaste gewoonte drie keer per dag op de meest rare plekken te ejaculeren. Was het niet op zijn vaste plek in de bibliotheek (WC), dan was Peppie wel in de struiken te vinden van het Noorderplantsoen. De rakker.
Veelvuldig ejaculeren verhoogt niet het risico op prostaatkanker, zoals wel eens is gesuggereerd. Resultaten suggereren zelfs het tegendeel: vaak klaarkomen zou het risico op totale en orgaanaantastende prostaatkanker verlagen. Wat een mazzel heeft Peppie weer..jammer.
zondag 8 mei 2011
zaterdag 9 april 2011
Perfectionist
Een biografie is, volgens Julian Barnes in Flauberts papegaai, een sleepnet: de biograaf haalt het op, sorteert, gooit terug, bewaart, fileert en verkoopt. Maar denk eens aan wat hij allemaal niet vangt, dat is altijd veel meer. De kwaliteit van de biografie van de legendarische pianist en Bach-vertolker Glenn Gould door Otto Friedrich is voornamelijk het resultaat van de intelligentie en gevoeligheid van de auteur. Friedrich beheerst de kunst een verhelderende draai aan zijn materiaal te geven. En hij past voor sensatie. Een voorbeeld daarvan is zijn behandeling van Goulds onherroepelijk besluit in 1964 om niet meer voor publiek op te treden. Sindsdien is daar een eindeloze en grotendeels onnozele discussie over gevoerd. Friedrich heeft een creatievere aanpak. Hij bespreekt niet alleen de zaak van Gould, maar eveneens die van andere pianisten van zijn generatie (Gary Graffman, Leon Fleisher, Van Cliburn). Ook zij hadden kritiek op het instituut van het concert of leden onder onder wat en daardoor van hen verlangd werd - om maar te zwijgen van de last die ze hadden van de 'akelige', 'grove', 'dwaze' en 'vervelende' recensenten, zoals het soort dat stelselmatig uitweidde over Goulds excentrieke en sterk choreografische maniertjes op het podium. Dit bredere perspectief in Glenn Gould. A Life and Variations is buitengewoon verlichtend.
Op het punt van het kennelijk niet bestaande seksleven van Gould ondervraagt Friedrich zijn personen openhartig, maar hij laat zich niet verleiden tot insinuaties en ongepaste psychologische speculaties. 'Het lijkt niet erg waarschijnlijk' schrijft hij nuchter 'dat iemand die zo angstvallig zijn eigen puritanisme benadrukte, in het geheim ook nog een, laten we zeggen, hedonistisch leven heeft kunnen leiden.' Gould heeft zelf eens gezegd 'Mijn extase is mijn muziek.' Uiteindelijk wordt in deze biografie de seksuele kwestie geplaatst waar die in Goulds leven thuishoorde: op de achtergrond. Friedrich behandelt vele andere onderwerpen in het boek met zowel inzicht als gepast beleid. Zo trekt hij een verhelderende vergelijking met de negentiende eeuwse schaakmeester Paul Morphy om de aard van Goulds muzikale geest te onderstrepen. Hij vertelt het verbazingwekkende verhaal van de afgunst en vijandige gevoelens van de normaal niet ijverzuchtige Gould ten aanzien van de persoon van Vladimir Horowitz. Bovendien werpt hij veel licht op Goulds ambivalente loopbaan als componist. Gould bezat aanzienlijke compositorische vaardigheden (hij schreef in de jaren 1953-55 een strijkkwartet van betekenis), maar hij 'was een perfectionist en misschien te bekend met te veel goede muziek om zich te laten ontmoedigen door het contrast tussen zijn eigen prestaties en die van de meesters'. Friedrich legt een onthullend verband tussen de mislukte composities van Gould en zijn neiging om persoonlijke creatieve expressies te verwerken in zijn piano-interpretaties- en in de grote verzameling contrapuntische radio-documentaires die Gould in de jaren zestig en zeventig voor de Canadian Broadcasting Corporation (CBC) heeft gemaakt en waarvan hij nadrukkelijk beweerde dat het 'composities' waren.
Toch bevat dit boek ook enige beoordelingsfouten. Zo is Friedrich onnodig hardvochtig ten aanzien van Leonard Bernstein vanwege diens rol in de beruchte uitvoering van het eerste pianoconcert van Johanns Brahms dat hij in april 1962 samen met Gould gaf. Voor het concert hield Bernstein een korte inleiding waarin hij het publiek voorbereidde op Goulds zeer langzame en symfonische interpretatie en opmerkte dat hij het oneens was met die interpretatie, maar bereid was mee te werken aan een in zijn ogen achterswaardig experiment. Hier vloeide een klein schandaal uit voort, waarbij Goulds muzikale bekwaamheid en Bernsteins handelwijze ter discussie stonden. Maar de commentaren die Gould en Bernstein zelf door de jaren heen gaven en de in 1987 door het Italiaanse label Melodram uitgebrachte CD van dat concert, bevestigen dat de twee niet persoonlijk met elkaar overhoop lagen. De verkeerd begrepen opmerkingen van Bernstein waren in feite complimenteus en vol goede bedoelingen. Dat Friedrich zo veel later de twist weer nieuw leven inblaast is spijtig.
Af en toe gaat hij als biograaf ook te psychoanalytisch te werk. Zo is de suggestie dat Gould 'een tikje afgunst' koesterde ten aanzien van het wonderkind Mozart absoluut absurd en verklaart op geen enkele wijze zijn hardvochtige houding ten opzichte van deze componist. Een tweede bezwaar tegen het boek is het ontbreken van voetnoten. In het geval van citaten uit Goulds geschriften zou de lezer baat vinden bij een voetnoot die hem naar de - vaak gemakkelijk toegankelijke - bron wijst. Bij brieven zouden voetnoten betreffende datum en correspondent het mogelijk maken het citaat in een chronologisch perspectief te plaatsen. Anderzijds is het bijzonder vervelend dat Friedrich voortdurend verslag doet van de omstandigheden van de interviews waarvan hij gebruik heeft gemaakt. De ondervraagden 'pakken nog een sigaret' of worden geinterviewd 'na een aangename lunch bestaande uit een garnalenschotel en witte wijn'. Soms is dat ronduit belachelijk: de romanschrijver Timothy Findley wordt geintroduceerd als een zeer beminnelijk man die op een boerderij woont met drieëndertig katten, waarvan hij beweert er een te hebben leren voetballen. Deze krantetaal schaadt de intelligente toon van de rest van het boek.
De negentig pagina's omvattende appendices waarmee het boek afsluit, vormen een goudmijn van informatie. Ze bevatten chronologische lijsten van alle door Gould gegeven concerten, gemaakte opnamen, CBC radio- en televisieprogramma's en uitgegeven geschriften. Deze informatie zal, ondanks kleine gebreken, van onschatbare waarde blijken voor de toekomstige Gould-wetenschap. De lijst van optredens verschaft de lezer direct inzicht in de zware belasting van een concertreis waar Gould zo vaak over klaagde. Verder treft men er de verbazingwekkende onthulling in aan dat Gould een beroemde pianist is geworden op grond van een overanderlijk intellectueel repertoire (virginaalmuziek, Bach, het latere werk van Beethoven, de Tweede Weense School) dat zelfs vandaag nog als esoterisch beschouwd zou worden.
Ook blijkt dat Goulds enorme internationale reputatie gebaseerd was op een verrassend klein aantal concerten: hij heeft slechts drie buitenlandse tournees gemaakt (samen ongeveer 40 concerten) en heeft Noord-Amerika na 1959 nooit meer verlaten. Helaas noemt Friedrich alleen 'Uitgevoerde hoofdwerken'. Hij had een klein beetje extra ruimte moeten nemen om het volledige programma van elk concert te geven. De uitstekende discografie in het boek maakt echter veel goed.
In de afgelopen decennia zijn er talloze artikelen en een aanzienlijke verzameling boeken over Glenn Gould verschenen in ten minste 8 talen en de belangstelling voor zijn werk is nog steeds zeer groot. Friedrichs boek is tot op heden de meest waardevolle beschrijving van Goulds leven en kunst. Men zou zich geen evenwichtiger en onthullender portret kunnen wensen.
A Life and Variations
Otto Friedrich
Random House/44 blz./€ 20.-
Op het punt van het kennelijk niet bestaande seksleven van Gould ondervraagt Friedrich zijn personen openhartig, maar hij laat zich niet verleiden tot insinuaties en ongepaste psychologische speculaties. 'Het lijkt niet erg waarschijnlijk' schrijft hij nuchter 'dat iemand die zo angstvallig zijn eigen puritanisme benadrukte, in het geheim ook nog een, laten we zeggen, hedonistisch leven heeft kunnen leiden.' Gould heeft zelf eens gezegd 'Mijn extase is mijn muziek.' Uiteindelijk wordt in deze biografie de seksuele kwestie geplaatst waar die in Goulds leven thuishoorde: op de achtergrond. Friedrich behandelt vele andere onderwerpen in het boek met zowel inzicht als gepast beleid. Zo trekt hij een verhelderende vergelijking met de negentiende eeuwse schaakmeester Paul Morphy om de aard van Goulds muzikale geest te onderstrepen. Hij vertelt het verbazingwekkende verhaal van de afgunst en vijandige gevoelens van de normaal niet ijverzuchtige Gould ten aanzien van de persoon van Vladimir Horowitz. Bovendien werpt hij veel licht op Goulds ambivalente loopbaan als componist. Gould bezat aanzienlijke compositorische vaardigheden (hij schreef in de jaren 1953-55 een strijkkwartet van betekenis), maar hij 'was een perfectionist en misschien te bekend met te veel goede muziek om zich te laten ontmoedigen door het contrast tussen zijn eigen prestaties en die van de meesters'. Friedrich legt een onthullend verband tussen de mislukte composities van Gould en zijn neiging om persoonlijke creatieve expressies te verwerken in zijn piano-interpretaties- en in de grote verzameling contrapuntische radio-documentaires die Gould in de jaren zestig en zeventig voor de Canadian Broadcasting Corporation (CBC) heeft gemaakt en waarvan hij nadrukkelijk beweerde dat het 'composities' waren.
Toch bevat dit boek ook enige beoordelingsfouten. Zo is Friedrich onnodig hardvochtig ten aanzien van Leonard Bernstein vanwege diens rol in de beruchte uitvoering van het eerste pianoconcert van Johanns Brahms dat hij in april 1962 samen met Gould gaf. Voor het concert hield Bernstein een korte inleiding waarin hij het publiek voorbereidde op Goulds zeer langzame en symfonische interpretatie en opmerkte dat hij het oneens was met die interpretatie, maar bereid was mee te werken aan een in zijn ogen achterswaardig experiment. Hier vloeide een klein schandaal uit voort, waarbij Goulds muzikale bekwaamheid en Bernsteins handelwijze ter discussie stonden. Maar de commentaren die Gould en Bernstein zelf door de jaren heen gaven en de in 1987 door het Italiaanse label Melodram uitgebrachte CD van dat concert, bevestigen dat de twee niet persoonlijk met elkaar overhoop lagen. De verkeerd begrepen opmerkingen van Bernstein waren in feite complimenteus en vol goede bedoelingen. Dat Friedrich zo veel later de twist weer nieuw leven inblaast is spijtig.
Af en toe gaat hij als biograaf ook te psychoanalytisch te werk. Zo is de suggestie dat Gould 'een tikje afgunst' koesterde ten aanzien van het wonderkind Mozart absoluut absurd en verklaart op geen enkele wijze zijn hardvochtige houding ten opzichte van deze componist. Een tweede bezwaar tegen het boek is het ontbreken van voetnoten. In het geval van citaten uit Goulds geschriften zou de lezer baat vinden bij een voetnoot die hem naar de - vaak gemakkelijk toegankelijke - bron wijst. Bij brieven zouden voetnoten betreffende datum en correspondent het mogelijk maken het citaat in een chronologisch perspectief te plaatsen. Anderzijds is het bijzonder vervelend dat Friedrich voortdurend verslag doet van de omstandigheden van de interviews waarvan hij gebruik heeft gemaakt. De ondervraagden 'pakken nog een sigaret' of worden geinterviewd 'na een aangename lunch bestaande uit een garnalenschotel en witte wijn'. Soms is dat ronduit belachelijk: de romanschrijver Timothy Findley wordt geintroduceerd als een zeer beminnelijk man die op een boerderij woont met drieëndertig katten, waarvan hij beweert er een te hebben leren voetballen. Deze krantetaal schaadt de intelligente toon van de rest van het boek.
De negentig pagina's omvattende appendices waarmee het boek afsluit, vormen een goudmijn van informatie. Ze bevatten chronologische lijsten van alle door Gould gegeven concerten, gemaakte opnamen, CBC radio- en televisieprogramma's en uitgegeven geschriften. Deze informatie zal, ondanks kleine gebreken, van onschatbare waarde blijken voor de toekomstige Gould-wetenschap. De lijst van optredens verschaft de lezer direct inzicht in de zware belasting van een concertreis waar Gould zo vaak over klaagde. Verder treft men er de verbazingwekkende onthulling in aan dat Gould een beroemde pianist is geworden op grond van een overanderlijk intellectueel repertoire (virginaalmuziek, Bach, het latere werk van Beethoven, de Tweede Weense School) dat zelfs vandaag nog als esoterisch beschouwd zou worden.
Ook blijkt dat Goulds enorme internationale reputatie gebaseerd was op een verrassend klein aantal concerten: hij heeft slechts drie buitenlandse tournees gemaakt (samen ongeveer 40 concerten) en heeft Noord-Amerika na 1959 nooit meer verlaten. Helaas noemt Friedrich alleen 'Uitgevoerde hoofdwerken'. Hij had een klein beetje extra ruimte moeten nemen om het volledige programma van elk concert te geven. De uitstekende discografie in het boek maakt echter veel goed.
In de afgelopen decennia zijn er talloze artikelen en een aanzienlijke verzameling boeken over Glenn Gould verschenen in ten minste 8 talen en de belangstelling voor zijn werk is nog steeds zeer groot. Friedrichs boek is tot op heden de meest waardevolle beschrijving van Goulds leven en kunst. Men zou zich geen evenwichtiger en onthullender portret kunnen wensen.
A Life and Variations
Otto Friedrich
Random House/44 blz./€ 20.-
dinsdag 5 april 2011
Dat waren nog eens tijden....
29 juni 1983
Beste C.
Om te beginnen: veel dank voor je brief van 23 juni. Wees niet bang dat ik me niet gevleid zou voelen door je aanbod van een nieuwe novelle een mooie uitgave te maken - ik houd van mooi uitziende boeken, zij het niet geheel ongeacht hun inhoud, en ik vind dat eerder door jou verzorgde uitgaven er voortreffelijk uitzagen. Een paar exemplaren van een prachtige bibliofiele editie, om uit te delen aan mijn liefste vrienden, wat kan ik meer willen? Helaas is er één reden waarom ik niet enthousiast ja kan zeggen tegen je voorstel: die novelle is er niet. Natuurlijk, ze valt te schrijven, maar dat veronderstelt eerstens een idee en tweedens een heleboel tijd. Bij gelegenheid komt dat idee wel, en ook de benodigde tijd valt vrij te maken, maar het is me op dit moment allemaal te onzeker om je iets toe te zeggen. Voor mij hebben de roman die de opvolger van 'Palmslag' moet worden en eventuele bezigheden op het gebied van toneel, theater en kleinkunst momenteel voorrang - en dat alles moet dan gerealiseerd worden bij een drukke baan, de Van der Leeuw-lezing in september en veel afspraken. En: de opnieuw verlangde en intens te beleven maand in Griekenland in het vooruitzicht. Kortom, ik wil wel, maar ik weet niet hoe en wanneer; ik zou je onrecht doen als ik je voor dit jaar iets beloofde. Dat alles neemt niet weg dat ik me graag de vrijheid voorbehoud je te raadplegen als ik ploseling wèl een idee & tijd heb, en liever nog: een manuscript. Maar op zulke vage toezeggingen kun jij ook geen serie bouwen, dat begrijp ik. Zien we elkaar eerdaags in de Wolthoorn of in een ander etablissement, dan hebben we het er nog wel over; dan kun je me ook vertellen hoe je Van Krevelen en Oek de Jong's 'Lui oog' op het spoor kwam, een mededeling in je brief die wat cryptisch bleef. Of George in de Glenn Gould Society geinteresseerd is, tenslotte, weet ik niet - hij heeft Wagner en Byron al, en er zijn intenties voor Shakespeare. Ik zal het echter nog eens onder zijn aandacht brengen, dan hoor je het mettertijd wel. Ook van mij: tot ziens & hartelijke groet,
Anton (Brand)
Beste C.
Om te beginnen: veel dank voor je brief van 23 juni. Wees niet bang dat ik me niet gevleid zou voelen door je aanbod van een nieuwe novelle een mooie uitgave te maken - ik houd van mooi uitziende boeken, zij het niet geheel ongeacht hun inhoud, en ik vind dat eerder door jou verzorgde uitgaven er voortreffelijk uitzagen. Een paar exemplaren van een prachtige bibliofiele editie, om uit te delen aan mijn liefste vrienden, wat kan ik meer willen? Helaas is er één reden waarom ik niet enthousiast ja kan zeggen tegen je voorstel: die novelle is er niet. Natuurlijk, ze valt te schrijven, maar dat veronderstelt eerstens een idee en tweedens een heleboel tijd. Bij gelegenheid komt dat idee wel, en ook de benodigde tijd valt vrij te maken, maar het is me op dit moment allemaal te onzeker om je iets toe te zeggen. Voor mij hebben de roman die de opvolger van 'Palmslag' moet worden en eventuele bezigheden op het gebied van toneel, theater en kleinkunst momenteel voorrang - en dat alles moet dan gerealiseerd worden bij een drukke baan, de Van der Leeuw-lezing in september en veel afspraken. En: de opnieuw verlangde en intens te beleven maand in Griekenland in het vooruitzicht. Kortom, ik wil wel, maar ik weet niet hoe en wanneer; ik zou je onrecht doen als ik je voor dit jaar iets beloofde. Dat alles neemt niet weg dat ik me graag de vrijheid voorbehoud je te raadplegen als ik ploseling wèl een idee & tijd heb, en liever nog: een manuscript. Maar op zulke vage toezeggingen kun jij ook geen serie bouwen, dat begrijp ik. Zien we elkaar eerdaags in de Wolthoorn of in een ander etablissement, dan hebben we het er nog wel over; dan kun je me ook vertellen hoe je Van Krevelen en Oek de Jong's 'Lui oog' op het spoor kwam, een mededeling in je brief die wat cryptisch bleef. Of George in de Glenn Gould Society geinteresseerd is, tenslotte, weet ik niet - hij heeft Wagner en Byron al, en er zijn intenties voor Shakespeare. Ik zal het echter nog eens onder zijn aandacht brengen, dan hoor je het mettertijd wel. Ook van mij: tot ziens & hartelijke groet,
Anton (Brand)
zaterdag 2 april 2011
01.04.2011
Ik hou niet van homo's. Je hebt mensen die niet van olijven houden of van karnemelk of van ribkarbonade of van een verrassing van exotisch fruit om maar 'ns iets te noemen. Dan heb je mensen die halsbandparkieten (Psittacula krameri) of vampiermieren of zoals sommigen, de blobfish (Genus Psychrolutes) en erger nog, het veelkleurig Aziatisch lieveheersbeestje verafschuwen (Harmonia axyridis) en dan zijn we weer terug bij af: ik hou niet van homo's. Dat mag toch? Ik zou mijn afkeer van homo's - meervoud ruigpootbuizerds - nooit meedelen maar maak een uitzondering want het is vandaag tien jaar geleden dat het huwelijk tussen partners van een gelijk geslacht in de hoofdstad werd gesloten. Hoera! En sinds de invoering van het homohuwelijk in 2001 mogen homoparen Nederlandse kinderen adopteren. Kunt u zich voorstellen dat een marktkoopman als Cornelis Willem Heuckeroth (Gordon begint steeds meer te verlangen naar een kindje. "Ik ben er geestelijk meer klaar voor dan ooit.") een kind in huis neemt dat door hem en zijn zoveelste vriend wordt grootgebracht? Leve de weiger-BABS'en. En hebt u een beeld bij een van de vele kale RTL-4 visagisten die de buis bederven 'pemperend' met een zogeheten luierbroekje dat als een onderbroekje kan worden aangetrokken? Ja, hebt u 'm? Ziet u die vette P. de Leeuw de was in de Miele doen die hoofdzakelijk uit kinderkleertjes bestaat? Het is toch Godgeklaagd. Als je er verdomme voor kiest om je orgelwerk in de mannelijke sponde vrij spel te geven wat doe je dan met een kind/kinderen. En dan is zo'n kleine getuige van dat vulgaire rondgehoereer van die homi want die lui doen niets anders dan neuken of geneukt worden en bij voorkeur vaak en veel. Touwtje om het scrotum want dat is lekker lang genieten. Een Rhapsodia is eveneens welkom in die kringen want staat garant voor een vrije, fantasievolle vorm van sex d.m.v. een bollenstreng. Anaal inzetbaar, zorgt het stapsgewijze indringen van drie bollen van verschillende grootte voor een perfecte gedoseerde opwinding. De in de kogelkern heen en weer bewegende vibrobollen zorgen daarbij voor stimulerende trillingen. Zacht of hard - u bepaalt het ritme. Gelukkig maar. En de kleine maar blèren en smeken om een middaghapje van geraspte appel en een halve banaan maar papa en papa hebben even geen tijd. Die liggen kreunend te soixante-neufen en laten de boel de boel. Even later trekt papa I z'n grote trillende schwanz uit de vochtige reet van papa II terwijl de baby inmiddels op sterven ligt. First things first. En terwijl beide op zoek zijn naar een AH keukenrol tissue wit (€ 1.97) geeft de kleine de geest. Die kon het niet verder aan zien.Ik hou niet van homi.
woensdag 2 maart 2011
Totaal Leip
Lieve en beminde lezers,
er is een manneke in Groningen en dit manneke maakt 'kunst' met een nauwelijks met het blote oog te onderscheiden minuscule k. En deze zwijntjesjager produceert elk door God gegeven jaar zijn weerzinwekkende troep, gooit afbeeldingen van z'n kleverige poeperij op een beroerd uitziende site en vult regelmatig zijn "indrukwekkende" bio aan met wapenfeiten die je eerder bij Murakami verwacht dan bij deze over een mank paard getilde blaaskaak. Zo is onze lilliputter begonnen aan een nieuw hoofdstuk in zijn tot nu toe dof verlopen carrière en wel 'compu-art'. De aan wervelkanaalstenose lijdende man heeft alle tijd om z'n akelig gekleurde printjes te promoten maar helaas komt-ie daarmee niet verder dan de binnenmuren van een pand in de Vechtstraat omdat daar buiten niemand is te vinden die langer dan 10 seconden de klanken van dit rectum wil maar vooral kan aanhoren. Zoals zo vaak hebben we ook hier weer te maken met een persoon die uitermate tevreden is over de invulling van z'n door de Dienst Sociale Zaken & Werk gesponsorde bestaan en niet één keer beseft dat het de ultieme vorm is van gebakken lucht. Jezelf op die wijze fantastisch vinden is lachwekkend en tegelijkertijd ergerlijk. Dat dit soort lieden bestaansrecht heeft zou dringend heroverwogen moeten worden. En dan tussen de nutteloze bedrijvigheid door roepen dat iedereen een racist is en/of een laffe relnicht. Hoe mesjogge kan een Leipo zijn? Zo dus.
Wanneer iemand in het 'werk' van Leipo geinteresseerd zou kunnen zijn - en u vraagt natuurlijk nu: wie? tja, dat weet ik ook niet - dan wordt-ie onmiddellijk afgeschrikt door het lezen van de 'indrukwekkende' bio van Leipo die qua taalkromheid elk voorstellingsvermogen tart. Ik heb (tussen haakjes) hier en daar een verandering aangebracht maar veel helpt het niet: het blijft een aanfluiting. En natuurlijk wordt in de bio Brood genoemd waarbij Leipo kennelijk niet beseft dat die afzichtelijk lelijke dakspringer zo mogelijk nóg grotere troep produceerde dan de held van dit korte verhaal zelf. Jaarlijks op 11.07 vieren wij een feestje en eren rechtvaardigheid.
De Groninger kunstenaar Hans Leip heeft zich in algemeen buiten de kunstwereld gehouden, maar heeft tijdens (zijn) carriere tot nu toe een (een?) 200 kunstwerken verkocht en vele wandschilderingen (gemaakt) samen met de Groninger kunstenaars Jan Spijkers en David Pietersma; hij heeft daarnaast altijd onder de (het) pseudoniem Hans Vos geleefd.
Hij heeft wel eens aan enkele grote kunstexposities meegedaan bv in Valkenburg bij “The Antiquairs International 1984” samen met Herman Brood en nog enkele kunstenaars en een aantal malen (keren) in Duitsland en België, maar in het algemeen is hij alleen bij een klein publiek bekent. (bekend)
Als U een volledig (e) Cv en Catologus (Catalogus) wilt ontvangen, stuur dan een mail naar: leip@hetnet.nl
er is een manneke in Groningen en dit manneke maakt 'kunst' met een nauwelijks met het blote oog te onderscheiden minuscule k. En deze zwijntjesjager produceert elk door God gegeven jaar zijn weerzinwekkende troep, gooit afbeeldingen van z'n kleverige poeperij op een beroerd uitziende site en vult regelmatig zijn "indrukwekkende" bio aan met wapenfeiten die je eerder bij Murakami verwacht dan bij deze over een mank paard getilde blaaskaak. Zo is onze lilliputter begonnen aan een nieuw hoofdstuk in zijn tot nu toe dof verlopen carrière en wel 'compu-art'. De aan wervelkanaalstenose lijdende man heeft alle tijd om z'n akelig gekleurde printjes te promoten maar helaas komt-ie daarmee niet verder dan de binnenmuren van een pand in de Vechtstraat omdat daar buiten niemand is te vinden die langer dan 10 seconden de klanken van dit rectum wil maar vooral kan aanhoren. Zoals zo vaak hebben we ook hier weer te maken met een persoon die uitermate tevreden is over de invulling van z'n door de Dienst Sociale Zaken & Werk gesponsorde bestaan en niet één keer beseft dat het de ultieme vorm is van gebakken lucht. Jezelf op die wijze fantastisch vinden is lachwekkend en tegelijkertijd ergerlijk. Dat dit soort lieden bestaansrecht heeft zou dringend heroverwogen moeten worden. En dan tussen de nutteloze bedrijvigheid door roepen dat iedereen een racist is en/of een laffe relnicht. Hoe mesjogge kan een Leipo zijn? Zo dus.
Wanneer iemand in het 'werk' van Leipo geinteresseerd zou kunnen zijn - en u vraagt natuurlijk nu: wie? tja, dat weet ik ook niet - dan wordt-ie onmiddellijk afgeschrikt door het lezen van de 'indrukwekkende' bio van Leipo die qua taalkromheid elk voorstellingsvermogen tart. Ik heb (tussen haakjes) hier en daar een verandering aangebracht maar veel helpt het niet: het blijft een aanfluiting. En natuurlijk wordt in de bio Brood genoemd waarbij Leipo kennelijk niet beseft dat die afzichtelijk lelijke dakspringer zo mogelijk nóg grotere troep produceerde dan de held van dit korte verhaal zelf. Jaarlijks op 11.07 vieren wij een feestje en eren rechtvaardigheid.
De Groninger kunstenaar Hans Leip heeft zich in algemeen buiten de kunstwereld gehouden, maar heeft tijdens (zijn) carriere tot nu toe een (een?) 200 kunstwerken verkocht en vele wandschilderingen (gemaakt) samen met de Groninger kunstenaars Jan Spijkers en David Pietersma; hij heeft daarnaast altijd onder de (het) pseudoniem Hans Vos geleefd.
Hij heeft wel eens aan enkele grote kunstexposities meegedaan bv in Valkenburg bij “The Antiquairs International 1984” samen met Herman Brood en nog enkele kunstenaars en een aantal malen (keren) in Duitsland en België, maar in het algemeen is hij alleen bij een klein publiek bekent. (bekend)
Als U een volledig (e) Cv en Catologus (Catalogus) wilt ontvangen, stuur dan een mail naar: leip@hetnet.nl
vrijdag 4 februari 2011
zondag 30 januari 2011
Coelacant
Buitengewoon jammer dat het voor u c.q. de Heerlijkheid zo vervelend verloopt. Ingrid Visser twittert er inmiddels lustig op los en ook op Facebook is het allemaal koek & ei, er wordt daar wat afgelachen en wij zitten met de ellende. Ik raad u aan de deurwaarder enigszins te porren want er is geld. Ze heeft haar levensstijl absoluut niet gewijzigd - ik schreef het reeds eerder - en dat houdt o.a. in dat ze lak aan ons heeft. Hoe het in vredesnaam mogelijk is dat dit sujet keer op keer de dans ontspringt terwijl er -tig mensen haar achtervolgen om vordering(en) te innen, is niet (meer) uit te leggen. Wij ontvangen inmiddels iets meer dan € 75.- per maand dat op haar uitkering in mindering wordt gebracht maar zoals u weet is onze vordering tegen de tienduizend euro dus dit gaat jaren duren. En, nogmaals, het interesseert haar niets, helemaal niets, nog niet een fractie van een seconde.
Andermaal adviseer ik u de deurwaarder aan te sporen via beslaglegging geld los te peuteren anders verliest u deze kwestie op alle fronten. En dat zou ongelooflijk jammer zijn.
Vriendelijke groet,
Cora
Op 28-1-2011 9:49,
>
> Goedemorgen mevrouw Visser
>
> De zaak is onderhanden bij een deurwaarder.
>
> Ik heb nog eens contact met hen gehad, over het verhaal op een eventuele
uitkering.
>
> Dat zouden zij nog onderzoeken.
>
> Ik kreeg niet de indruk dat er erg veel schot in de zaak zat.
>
> Met vriendelijke groet,
>
> Erik van de Wal
>
> Administratie
Heerlijkheid Marienwaerdt
Andermaal adviseer ik u de deurwaarder aan te sporen via beslaglegging geld los te peuteren anders verliest u deze kwestie op alle fronten. En dat zou ongelooflijk jammer zijn.
Vriendelijke groet,
Cora
Op 28-1-2011 9:49,
>
> Goedemorgen mevrouw Visser
>
> De zaak is onderhanden bij een deurwaarder.
>
> Ik heb nog eens contact met hen gehad, over het verhaal op een eventuele
uitkering.
>
> Dat zouden zij nog onderzoeken.
>
> Ik kreeg niet de indruk dat er erg veel schot in de zaak zat.
>
> Met vriendelijke groet,
>
> Erik van de Wal
>
> Administratie
Heerlijkheid Marienwaerdt
dinsdag 4 januari 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)