Een nieuwe cd van Daniel Wayenberg is verschenen, samen met de jonge Martin Oei speelt hij de pianoconcerten van Chopin…op twee oude Erard-vleugels uit de tijd van Chopin. Wat een onzin.
De klaviermeester Daniel Wayenberg (87) en de talentvolle pianist Martin Oei (20) vieren dit seizoen hun lustrum als duo met een bijzonder project: ‘Chopin op vleugels’. Hoe geestig. Afwisselend zijn ze als solist te horen in de pianoconcerten van Chopin op twee Bösendorfer vleugels van Bol piano’s. En verderop nog een stukje onvervalste reclame voor die rare handmatig gebouwde instrumenten in eigen fabriek in China. OuBOLlige instrumenten, geen enkele kleur & klasse, brandhout.
Ook dit keer wordt de zoveelste onbeduidende Nederlandse pianist aangeduid als 'klaviermeester' en even verderop 'meesterpianist'. Het is werkelijk niet te geloven hoe de 'muziekpers' musici uit eigen land omhoog schrijft en superlatieven gebruikt die van geen kant kloppen. "Op zondag 9 november staat de levende legende en meesterpianist Daniël Wayenberg in Theater Dakota met een bijzonder pianoconcert. De wereldberoemde pianovirtuoos en componist speelt alles en kent een ongeëvenaard repertoire' en meer van dat soort onzinteksten. Je zou het zo op een onderzettertje van Soerjadi kunnen plakken.
De aan anhedonie lijdende Wayenberg omschrijven als een 'meesterpianist' is volstrekt idioot. (Een definitie van 'meesterpianist' is moeilijk te verklaren maar goed, we gaan er nu maar even uit dat lezer dezes onmiddellijk denkt aan figuren als Arturo Benedetti Michelangeli, Glenn Gould, Rudolf Buchbinder, Emil Gilels, Friedrich Gulda, Wilhelm Kempff en voor mijn part Melina Dallorto e.v.a. als er gesproken wordt over deze vage categorie).
De man speelt als-ie op dreef is (soms) niet onaardig maar niettemin blijft het vermoeiend. Het blijft allemaal aan de oppervlakte zweven, veel van hetzelfde 'snelle' spel, ongenuanceerd en met weinig gevoel. 'Is de man bang dat-ie de bus zal missen?', dat idee bekruipt de bezoeker als Wayenberg weer 'ns een recital geeft in een of ander duister oord want het te spelen programma wordt razendsnel afgeraffeld en beklijft geenszins.
Ravel, Beethoven, geen Bach gelukkig, Mozart, Brahms...wat de man speelt klinkt knetterhard en hij timmert er op los met gevolg dat een Bechstein vleugel rijp is voor de schroothoop wanneer Wayenberg een recital heeft gegeven in, bijvoorbeeld, Anna Paulowna of Roodeschool. Zijn tempi zijn vaak onbeheerst en hebben geen enkele zeggingskracht. Dit spel? was misschien acceptabel in de jaren '70 toen de 'meesterpianist' het land doortrok om zijn kunsten te vertonen bij provinciale orkesten als het N.F.O. en het Limburgs Symfonie Orkest, maar heden ten dage is het spel van Wayenberg te rubriceren onder de noemer foeilelijk, hard en vooral gedateerd.
De 'talentvolle jonge pianist' Martin Oei loopt aan het geprepareerde handje van de corpulente Wayenberg (zijn postuur dwingt hem deurposten zijwaarts te passeren) en dat moet je nou juist niet doen. Als Oei wil komen bovendrijven in die over-overvolle vijver die gevuld is met goede tot zeer goede pianisten, dan moet-ie zijn eigen koers uitstippelen en niet beginnen een flut-cd op de markt te brengen met Wayenberg of nog erger, spelen tijdens zes-gangen diners 'voor groepen van maximaal 12 personen'. Je slaat dan een circuit in waar niet meer aan te ontsnappen valt op den duur. Je mag dan weliswaar een 'gevleugelde vriend' zijn (alleen die uitdrukking al.....), maar verder is er stilstand.
Mensen, luister naar pianisten als Joseph Moog, Lucas Debargue of Adam Laloum. Ook nieuwkomers met bergen talent! En laat deze cd van Wayenberg/Oei voor wat het is: overbodig.
En dat voor € 17.50.
