cartoon by Jeffrey Curnow

Bach dag na dag

 

Titel: Bach dag na dag
Prijs: €39,90
Aantal pagina's: 440
Bindwijze: Hardcover
ISBN: 9789464714289

Welke omwegen en ontdekkingen een muziekliefhebber ook maakt, vroeg of laat kan hij de lokroep van Johann Sebastian Bachs composities niet weerstaan.

Bach dag na dag doet elke dag van het jaar stilstaan bij die onvergankelijke schoonheid. Bossuyts vertrekpunten zijn concrete momenten in het leven van Bach en zijn familie. Hij koos vooral die stukken die Bach zelf koesterde: zijn schatkamer met iets meer dan tweehonderd bewaarde cantates. Daarin vertolkte hij de diepste en meest uiteenlopende menselijke gevoelens, verklankt in heerlijke melodieën, kleurrijke instrumentaties en meeslepende dialogen tussen stemmen en instrumenten. Een selectie uit zijn andere vocale werken, naast composities voor orgel, klavecimbel, kamermuziekensemble en orkest, wordt aangevuld met werk van familieleden van Bach.

Zet alles even opzij, ga zitten en luister actief. Lees de bespreking van het werk, en luister daarna nog eens naar de muziek die wordt aangereikt via QR-codes. Na een jaar luisterplezier leg je de puzzel van Bachs leven en zal je de onuitputtelijke, veelzijdige rijkdom van zijn oeuvre echt appreciëren.

Ignace Bossuyt is emeritus professor Musicologie aan de KU Leuven. Bij Sterck & De Vreese publiceerde hij eerder De onvermoede schatkamer van de Duitse barokmuziek. Van Schütz tot Bach (1650-1700).

Bach en Luther

Gerard Reve 14 december 1923 - 8 april 2006

Ik heb nog een flinke bos inheems haar
Een zieke vriend kan ik overal krijgen
Een alle menselijke hoop uitdovende putlucht
Het weer van alle mensen
Veel groente en weinig aardappelen, dat eet niet lekker voor een man
Vlaams is meer zoals je het uitspreekt
De Ukelele van Kerken
Eens eindigen we allemaal als een ongekookte en ongerookte ham , die nodig eens de deur uitmoet
Jou moesten ze een brandende poppenwagen je kutwerk binnenrijden
Door de Moeder tot de Zoon
Toch goed dat er een God is
Zelf Kamperen
Krijg jij maar de bloedkanker achter je hart, dat de dokter lang te zoeken heeft
Hij bakte een grote drol van stront uit zijn eigen reet
Hij was dezelfde leeftijd als ik, zij het eens stuk jonger
God is eenzaam zoals ik
Ik dans en spring dat het een aard heeft
Een Nederlander is een mof die melk drinkt.
Mijn mannelijkheid verhief zich.
Elefantiasis, dat is dat je op je eigen ballen kunt zitten als op een poef.
Dood aan de arbeiders.
Ik brand mijn eigen op als een vlam.
Hij is een dier dat snoept.
Boven het woud waarin zij met de Dood wandelde, verhief zich een sprakeloze stilte.
Roosbesneeuwde schouders.
Het werk van Mulles is vulles.
De mens, deze wonderlijke aardbewoner.
U bent toch de gordijntjes op halve hoogte?
Geen dag ziek geweest.
Jij wordt met de dag kaler.
Dat Koninkrijk van U, wordt dat nog wat?
RK schrijver, oud, riekt uit mond, zkt, lief, leuk speelkameraadje.
Ik ben een gekooid dier,
Oude mensen moeten dood.
Het gaat over iemand anders, vader.
Ik heb mijn zelfmoord wederom voor onbepaalde tijd uitgesteld.
O, Dood, die waarheid zijt: nader tot U.
Wanneer ik dood ben, hoed dan Teigetje.

De aller-allerhoogste top van musiceren....!! (Théotime Langlois de Swarte)

Canto Ostinato....schrecklich!!!

Weet u dat van het Canto Ostinato van Simeon ten Holt talloze versies bestaan? en alle op cd verkrijgbaar. Van twee piano's (o.a door het wereldvreemde en humorloze duo Scholtes & Janssens, als je die twee chagrijnig ziet zijn op de treurbuis - kortgeleden nog bij Podium W. - dan is het een en al doffe ellende). 

Vooral juffrouw Scholtes is een frappant voorbeeld van een pianiste die eigenlijk helemaal nergens zin in heeft en liefst thuis was gebleven. Lekker depri op de bank en vooral lijden, heel veel verrukkelijk lijden. In de wachtkamer van de Hemelse Pottenbakker. 

Leuke hobby en 24/7 beschikbaar. Gezelli!

Saai, dor, bewust niet-vriendelijk en oervervelend. Schielijk uit het Hollandse doosje gewipt waaruit de noodzakelijke ambitie en het muzikaal talent al lang geleden verdween. Jammerlijk mislukt dit duo, pretenties zat maar daar komt niks van terecht, de zuurgraad is hoog en dus onverdraaglijk. Akelige lui dit  stel. Overbodigheid speelt de hoofdrol.

Wij hadden in een ver verleden te maken met het Franse pianoduo Katja en Marielle Labeque. Een 2-tal zéér muzikale maar ook geestige dames waar we ongelooflijk veel plezier mee hebben gehad.

Mijn toenmalige vrouw raakte innig bevriend met beide en kon er jaren later nog enthousiast over vertellen. Twee belezen, geestige maar vooral beschaafde mensen.....het was een voorrecht om dit pianoduo te hebben gekend. Als ze in Nederland optraden kwamen de levenslustige dames steevast bij ons logeren en dat waren heerlijke en gedenkwaardige avonden. Wijn uit de Betere Kelder ontbrak vanzelfsprekend nimmer en bleek altijd maar weer een zalige 'begeleider' tijdens deze bijeenkomsten. 

Nu zijn er jonge mensen op weg om ook te proberen hun sporen te verdienen door in het muzikale leven een prima indruk achter te laten. 

We denken dan direct aan Sheku Kanneh-Mason, cello en zijn zus Isata Kanneh-Mason, piano. Als je deze getalenteerde mensen hoort en ziet spelen, dan knalt het plezier er van af. Dat geldt overigens voor de hele familie Kanneh-Mason want elk lid bespeelt een instrument. Wat zou het leuk zijn als we dit type duo's in dit land hadden die én voortreffelijk spelen én er ogenschijnlijk lol in hebben. Maar hier is het is allemaal zo vreselijk serieus, zwaar en chagrijnig, mijn God, en  die moeten nog een lange weg afleggen....

Maar waren we gebleven. Oh ja, we hadden het over Canto Ostinato van die onooglijke druiloor Ten Holt. Voor twee piano's dus, drie piano's tot maar liefst 4 (vier!) piano's, en van 2 kistorgels samen met 2 marimba's, het kan niet op. Zelfs een octet van cellisten heeft de repeterende noten van die tandeloze zenuwlijder op een cd uitgebracht. Ronduit verschrikkelijk! 

Iedereen wil een graantje meepikken van de hype Ten Holt. 't Zou me niet verbazen als er binnenkort een versie voor 1 gehandicapte lesbische mezzo-sopraan ('ze is zo gewoon gebleven...'), 112 piccolo's en een tropical steelband verschijnt die uitsluitend bestaat uit 50+ transgenders. Ik wist niet dak het in me had.

Er bestaat een heuse Canto-industrie.
Telkens maar weer nieuwe opnamen in alle mogelijk combinaties van instrumenten. Maar het blijft pure kitsch. In welke variant dan ook. Oervervelende 'muziek' en misselijkmakend overschat.
De tandeloze componist uit Bergen wordt in vaak één adem genoemd met minimal music kopstukken Philip Glass, Steve Reich en Terry Riley. Wie dit heeft bedacht is een raadsel.

De 'muzikale' goegemeente wordt nu weer opgeschrikt door het zoveelste dieptepunt in de Canto-reeks. Het is de zelfbenoemde pianist Jeroen van Veen (natuurlijk speelde hij ook een schijfje vol met eentonige muziek van Piazzolla, u weet wel, dat is die Argentijn die één melodie schreef en daarna talloze variaties op die ene melodie) die kennelijk niet genoeg krijgt van de omhooggevallen Ten Holt want samen met zijn lieftallige eega produceerde hij wéér een opname, de zoveelste, van de kaskraker. Van Veen bracht ook een cd uit op het Kruidvat-label Brilliant Classics met oervervelende muziek van ene Max Richter, slaapverwekkend maar koren op de molen van de pianist want die is van hetzelfde laken een pak. De luchtigheid is onverdraaglijk. Vreselijk eentonige muziek, beetje Einaudi-achtig en dus niet om aan te horen. Dat er een label is die deze troep uitbrengt, blijft me verbazen.
Van Veen studeerde piano aan het Utrechts Conservatorium bij Alwin Bär en Håkon Austbö en dat zegt genoeg. De eerste leeft niet meer en de tweede bezwijkt binnenkort aan z'n kapsones die een zware last dreigt te worden. Van Veen specialiseerde zich naar eigen zeggen als pianist en componist in minimal music. Speelt naar eigen zeggen in op de behoefte aan beleving, voor jong en oud. Zo organiseert hij lig-en Twitter-concerten, en maakt hij muziek op een piano gemaakt van Lego-blokjes (!)We hebben er naar geluisterd, een eenvoudig mens moet toch wat, en kan u meedelen dat het binnen twee minuten op je zenuwgestel werkt: je begint te zweten, winderigheid is merkbaar en, sterker nog, je krijgt moordneigingen ('diatonisch systeem, met een repetitief karakter') en daarom is het raadzaam geen mensen uit te nodigen tijdens het beluisteren want de overlevingskansen van het nietsvermoedende bezoek zijn uiterst minimaal.
We zullen Ten Holt zelfs eens aan het woord laten:
"De pianisten moeten goed op elkaar letten, elkaar signalen geven, beurtelings de leidende partij op zich nemen, op elkaar reageren. (Ten Holt noemt dat 'de rotonde-mentaliteit'), het is een sociaal proces, een werk in uitvoering. Als je niet meebeweegt met je omgeving gaat het fout. Echte solisten spelen mijn stukken daarom niet graag, die willen hun eigen weg gaan. Het middendeel van Canto Ostinato, bijvoorbeeld, kun je gebonden spelen, maar ook plotseling staccato en dan geeft dat een sterk klankkleur verschil. Het gaat in mijn stukken om een sociaal proces waarin de spelers elkaar moeten vinden. Ik heb dan wel goede pianisten nodig maar geen sterren, want sterpianisten zijn te individualistisch en te zeer solisten. Bij mij moeten ze een interactie met elkaar aangaan. Dat is het geheim".
Dat is juist. Er is niet één pianist van naam en faam die zich waagt aan dit gejengel. Het zijn de lieden van de tweede en derde garnituur die er wel brood in zien (en de duiten opstrijken) en het werk in ontelbare versies op de markt brengen. En het publiek koopt deze rotzooi. Onbegrijpelijk.
(Dat die Aziatische gladjanus nog geen opname uitbracht met deze troep....)

Canto Ostinato XL, Simeon ten Holt

Ten Holt: Canto Ostinato XL, 9 versions on 12 cds
Canto Ostinato (version for piano)
Canto Ostinato (version for two pianos)
Canto Ostinato, for four pianos
Canto Ostinato (version for Three Pianos & Organ)
Canto Ostinato (version for Solo Organ)
Canto Ostinato (version for Two Pianos & Two Marimbas)
Canto Ostinato (version for Multitrack Marimbas)
Canto Ostinato (version for Two Prepared Pianos)
Canto Ostinato (version for Synthesizers)

PS Het Simeonkwartet speelt dit zenuwgepriegel op verschillende locaties in het land. Voor € 32.50 kunt u er bij zijn en voor die prijs krijgt u bij binnenkomst van de zaal vier Oxazepammetjes van 50 mg tegen epilepsie aanvallen en na afloop een Pervitin om u weer op de been te helpen. Er gaan inmiddels stemmen op om zowel dit kwartet alsook uitvoeringen van Canto Ostinato streng te verbieden maar dat is tot op dit moment nog niet gelukt. Helaas