dinsdag 31 december 2024

Castratenjeuk

Countertenors. Vroeger had je er één hoogstens twee en de bekendste van die twee was James Bowman (1941-2023). Opera, oratoria, hedendaagse muziek.. overal dook de naam van deze Engelse countertenor op. A real gentleman. 
Dan had je nog de autodidact Alfred Deller (1912-1979) maar deze zong vooral het barokrepertoire en renaissancemuziek. Benjamin Britten schreef speciaal voor Deller de rol van Oberon in A Midsummer Night's Dream maar dat bleef het enige uitstapje naar 'moderne' muziek.
Het geluid van de meeste countertenors - en d'r zijn nogal wat these days - vinden wij doorgaans vreselijk. We krijgen er jeuk van. Vuurrode bultjes ook. En opvallende littekens niet te vergeten, Prurigo is het nare gevolg. 
Andreas Scholl is nog nét te pruimen maar als daarna die vreselijke Maarten Engeltjes z'n strottenhoofd leeg kiepert, dan draaien we alle volumeknoppen vliegensvlug helemaal open. Ja, open. En wordt Godzijdank dat akelige gegil overstemd.
Radio, TV, magnetron, afzuigkap, stofzuiger, vaatwasser, centrifuge, blender, kruimeldief, mijn zoontje van acht met z'n grootvaders Sako 85 Varmint afstandswapen (in bruikleen), accuboormachine Black+Dekker 18V, 2-takt benzine kettingzaag (90 cm), dildo model Tristan voor zowel anaal als vaginaal gebruik, noem maar op.....zelfs het schattige vintage transistorradiootje in de slaapkamer draait overuren want in een kamer waar de sponde staat, wil je niet het gekrijs van deze countertenor horen tijdens het liefdesspel. Alsof z'n wormvormig aanhangsel tussen de klapdeur van de inloopdouche bekneld zit.
Geluiden maken wij in die situatie zelf wel als u begrijpt wat we zouden kunnen bedoelen.
En nu gaan de beide heren - ooh u dacht dat het vrouwelijke alten waren, welnee, tis de schuld van de kopstem, dat angstaanjagende geluid wordt voortgebracht door de kopstem - de koppen(!?) bij mekaar steken en presenteren een duo-programma met werk van Henry Purcell die sinds het ontvangen persbericht over het een en ander ligt te bibberen in zijn tombe in Westminster Abbey. Ga d'r maar eens kijken. Hij ligt gezelli naast het orgel en dat al vanaf 1695.
De heren, hou nou toch 'ns op! het zijn heren h-e-r-e-n, zingen countertenorduetten en hebben het programma "een heerlijk huiskamerconcert van twee zingende vrienden" genoemd. En verder valt er te lezen dat het een melancholisch feest wordt. Nou ja.
Nogmaals, Scholl kunnen we nog nét verdragen in, bijvoorbeeld, Vivaldi's 'Nisi Dominus-Cum Dederit' maar dan houdt ook wel op. Als je dit schitterende werk door de Engelse countertenor Tim Mead hoort zingen, dan wint Scholl met stip. En wel met een hele dikke vette stip.

 
Maar terug naar Engeltjes: die stem van die kale man is ronduit afschuwelijk. Dit is niet zingen maar vooral zo hard mogelijk gillen. Luister maar 'ns in een bibliotheek naar 'Forgotten Arias' van Bach - een absurder titel voor een cd moet nog worden verzonnen. Bach heeft geen 'forgotten' arias. Neen, hij Engeltjes heeft ze "losgeweekt uit het theologische harnas van de cantate" en schrijft even verder "om te tonen dat hun schoonheid en betekenis op zichzelf kan staan" en meer van die onzinnige blabla. Dubbel op dus. 
Wij van de redactie haten die man, zo'n gezellige originele haat die je steeds omringt en nimmer van je zijde wijkt. Zo'n haat die bespreekbaar is en dus een dankbaar onderwerp. Heerlijk! Vergeet snel de mildere variant die afkeer heet.
En dat uitgerekend Scholl met die kale wapstra in zee gaat en hem heeft weten te verleiden medewerking te verlenen aan het overbodige ensemble van Maarten genaamd PRJCT Amsterdam, is beslist geen reclame voor de man uit Eltville am Rhein. 
De nauwelijks bekende countertenor Alex Potter is de enige van de tot nu toe genoemde zangers die voor langere tijd te verdragen is. En voor langere tijd moet u denken aan een minuut of 7 daarna is het levensgevaarlijk en dreigt opname in een hermetisch gesloten psychiatrische kliniek en dat eveneens voor langere tijd. 
Want geef toe, we leven niet meer in de 18de eeuw toen jongetjes een illegale castratie moesten ondergaan teneinde een ongewone grote borstkas te krijgen. Dat was me nog 'ns een tijd.
Er wordt verteld dat de beroemdste castraat in die tijd Farinelli was die één noot een minuut lang kon aanhouden wat een prestatie was die vrouwen in het publiek in zwijm deed vallen. Waar vrouwen niet allemaal voor in zwijm vallen is een raadsel maar hysterisch is het zeker. In zwijm vallende vrouwen....stel je niet zo aan mensch! 
Rustig laten liggen is ons eenmalige gratis advies.
Tot slot een rijtje countertenoren waarvan 1) verdraagbaar is, 2) minder verdraagbaar, 3) ik hoop het vol te houden maar krijg al jeuk, 4) alles begint nu te jeuken en krabben? helpt geen ene moer, 5) haal in Godsnaam een homoseksuele jeukbestrijder want het is nu niet meer te harden, 6) zet dit af!, 7) ALS JE DIT GEGIL NIET ONMIDDELLIJK AFZET, BEGA IK EEN MOORD!, 8) dit zou absoluut verboden moeten worden dit is een aanfluiting, 9) er is nu plotsklaps huiduitslag met stinkende etterzweren die aan Psalm 38 vers 5 doet denken:
'k Voel door stinkend' etterzweren 
Mij verteren
Walg'lijk zijn zij voor het oog
Mijne dwaasheid deed die builen
Dus vervuilen
Daar ze mij tot kwaad bewoog.

en 10) wanhoop, pure wanhoop, dit komt nooit meer goed.

Hier is het rijtje:

1) Jakub Jozef Orlinsky
    Philippe Jaroussky
    Alex Potter
    Franco Fagioli
    Iestyn Davies
    Andreas Scholl
    Hugh Cutting
    Michael Chance
    Arturo den Hartog
2) Dmitry Sinkovsky 
    Matthias Dahling
3) Derek Lee Ragin
4) Bejun Metha
    Raffaele Pe
5) Xavier Sabata
6) Owen Willetts
7) Maarten Engeltjes
8) David van Laar
    Robert Kuizenga
9) Mirto Milani (heel héél erg vreselijk. Heeft als hobby het vermoorden van mensen w.o. z'n moeder. Las tussen de bedrijven door het boek Mama's van M. Alvarez Gonzalez))
    Marco Beasley (heeft een innige relatie met Tymen Jan Bronda, laatstgenoemde springt met enige regelmaat uit een BILLY-kast van Ikea om z'n blijdschap te uiten) 
10) maar de aller aller aller allere(n)gste is Sytse Buwalda. Deze 'countertenor' is zo vreselijk verschrikkelijk, dat je je niet kunt voorstellen dat er mensen zijn die notabene het tegendeel durven te beweren. Maar deze nitwit vindt zichzelf geweldig! en u weet vast wel hoe dit verschijnsel wordt genoemd. Juist, ja.
Vooral de samenwerking met die andere narcist (u had het goed..) de weerzinwekkende Pieter Jan Leusink is zo tenenkrommend erg, dat het pijn aan de oren doet. 
Buwalda richtte onlangs het Nederlands Bach Consort op en daar zit nou echt niemand op te wachten. Wéér een club die de naam van J.S. Bach draagt en het wordt tijd dat er 'ns zéér kritisch wordt gekeken wie wel en vooral wie niet de  naam van de maestro op de pui mag aanbrengen. 
Deze club bijeengeraapte kwibussen sowieso niet want de kwaliteit is abominabel te noemen, voeg daarbij het gegil van die mega-enge Buwalda en de enige conclusie is dat het volstrekt overbodig is en hopelijk wordt er niet één eurocent verstrekt aan dit gezelschap want het is verspild geld. Dichthouden die subsidiepot!
'Nieuwbouw op de puinhopen van de coronacrisis', pretentieuzer aanprijzen bestaat niet. Die blazende kaak leidt aan een enorme zelfoverschatting en daar is maar één oplossing voor en die is: 
Zoek Hulp!
Kijk maar:

De beste klassieke pianisten komen uit Rusland

Daniil Trifonov
Alexander Malofeev
Valentin Malinin
Yevgeny Sudbin
Mikhail Voskresensky
Konstantin Emilyanov
Alexandra Dovgan
Demian Filatov (12)
Dmitry Shishkin
Marina Yakhlakova
Elisey Mysin
Nikolaj Loeganski
Denis Matsuev
Varvara Nepomnyashchaya
Lukas Geniusas
Tatiana Shebanova
Grigory Sokolov
Varvara Kutuzova
Roman Borisov
Michael Kaykov
Evgeni Koroliov
Marina Yakhlakova
Alexander Ghindin
Konstantin Scherbakov
Polina Osetinskaya
Ivan Bessonov
Andrey Gugnin
Evgenia Foelsche
Jevgeni Kissin
Rustem Hayroudinoff
Arcadi Volodos
Vladimir Sverdlov
Nikolai Tokarev
Vyacheslav Gryaznov
Igor Levit
Aleksei Volodin
Alexander Melkinov
Mikhail Voskresensky
Mikhail Pletnev
Denis Kozhukhin
Vladimir Skomorokhov
Viktoria Postnikova
Dmitry Masleev
Sergei Dorensky
Yury Martynov
Elisabeth Leonskaja
Igor Zhukov
Svjatoslav Richter
Vladimir Sofronitsky
Maria Grinberg
Pavel Kolesnikov
Alexander Sinchuk
Lyubov Timofeeva
Emil Gilels
Andrei Gavrilov
Anna Vinnitskaya
Boris Berezovsky
Vladimir Krainev
Mikhail Bouzine
Maria Yudina
Alexander Rabinovitch-Barakovsky
Bella Davidovich
Dina Ugorskaja
Anatol Ugorski
Nikolay Khozyainov
Anatoly Vedernikov
Slava Poprugin
Anatoly Sheludyak
Alexey Lebedev
Alexei Ljoebimov
Valentin Malinin
Deni Kokhanovskii
Maxim Emelyanychev
Sergey Tanin
e.v.a.

De hype Ten Holt.....schrecklich!!!

Wist u dat van het Canto Ostinato van Simeon ten Holt talloze versies bestaan? en alle op cd verkrijgbaar. Van twee piano's (o.a door het wereldvreemde en humorloze duo Scholtes & Janssens, als je die twee ziet op de treurbuis - kortgeleden nog bij Podium W. - dan is het een en al leed. Vooral Scholtes is een frappant voorbeeld van een pianiste die eigenlijk helemaal nergens zin in heeft en liefst thuis was gebleven. Lekker depri op de bank en vooral lijden, heel veel lekker lijden. Leuke hobby en 24/7 beschikbaar. Gezelli!
Saai, dor, bewust niet-vriendelijk en verschrikkelijk vervelend. Schielijk uit het Hollandse doosje gewipt waaruit de noodzakelijke ambitie en het muzikaal talent al lang geleden verdween.
Jammerlijk mislukt dit duo, pretenties zat maar daar komt niks van terecht, de zuurgraad is hoog en dus onverdraaglijk. Akelige lui dit pretentieuze stel. Overbodigheid is hier troef.
Wij hadden in een ver verleden te maken met het Franse pianoduo Katja en Marielle Labeque. Een 2-tal zéér muzikale maar ook geestige dames waar we ongelooflijk veel lol mee hebben gehad.
Mijn toenmalige vrouw raakte innig bevriend met beide en kon er jaren later nog enthousiast over vertellen. Twee belezen, geestige maar vooral beschaafde mensen.....het was een voorrecht om dit pianoduo te hebben gekend. Als ze in Nederland optraden kwamen de levenslustige dames steevast bij ons logeren en dat waren heerlijke en onvergetelijke avonden. Wijn uit de Betere Kelder ontbrak vanzelfsprekend nimmer en bleek altijd maar weer een zalige 'begeleider' tijdens deze gedenkwaardige bijeenkomsten. 
Nu zijn er jonge mensen op weg om ook te proberen hun sporen te verdienen door in het muzikale leven een prima indruk achter te laten. 
We denken dan direct aan Sheku Kanneh-Mason, cello en zijn zus Isata Kanneh-Mason, piano. Als je deze getalenteerde mensen hoort en ziet spelen, dan knalt het plezier er van af. Dat geldt overigens voor de hele familie Kanneh-Mason want elk lid bespeelt een instrument. Wat zou het leuk zijn als we dit type duo's in dit land hadden die én voortreffelijk spelen én er ogenschijnlijk lol in hebben. Maar hier is het is allemaal zo vreselijk serieus, zwaar en chagrijnig....mijn God, en  die moeten nog een lange weg afleggen....
Maar waren we gebleven. Van twee piano's dus, drie piano's tot maar liefst 4 (vier!) piano's, en van 2 kistorgels samen met 2 marimba's, het kan niet op. Zelfs een octet van cellisten heeft de repeterende noten van die tandeloze zenuwlijder op een cd uitgebracht. Ronduit verschrikkelijk! 
Iedereen wil een graantje meepikken van de hype Ten Holt. 't Zou me niet verbazen als er binnenkort een versie voor 1 gehandicapte lesbische mezzo-sopraan ('ze is zo gewoon gebleven...'), 74 piccolo's en een tropical steelband verschijnt die uitsluitend bestaat uit 50+ transgenders. Ik wist niet dak het in me had.
Er bestaat een heuse Canto-industrie.
Telkens maar weer nieuwe opnamen in alle mogelijk combinaties van instrumenten. Maar het blijft vreselijk. In welke variant dan ook. Oervervelende 'muziek' en misselijkmakend overschat.
De tandeloze componist uit Bergen wordt in vaak één adem genoemd met minimal music kopstukken Philip Glass, Steve Reich en Terry Riley. Wie deze onzinnige bewering heeft bedacht is een raadsel. 
De 'muzikale' goegemeente wordt nu weer opgeschrikt door het zoveelste dieptepunt in de Canto-reeks. Het is de zelfbenoemde pianist Jeroen van Veen (natuurlijk speelde hij ook een schijfje vol met eentonige muziek van Piazzolla, u weet wel, dat is die Argentijn die één melodie schreef en daarna talloze variaties op die ene melodie) die kennelijk niet genoeg krijgt van de omhooggevallen Ten Holt want samen met zijn lieftallige eega produceerde hij wéér een opname, de zoveelste, van de kaskraker. Van Veen bracht ook een cd uit op het Kruidvat-label Brilliant Classics met oervervelende muziek van ene Max Richter, slaapverwekkend maar koren op de molen van de pianist want die is van hetzelfde laken een pak. De luchtigheid is onverdraaglijk. Vreselijk eentonige muziek, beetje Einaudi-achtig en dus niet om aan te horen. Dat er een label is die deze troep uitbrengt, blijft me verbazen.
Van Veen studeerde piano aan het Utrechts Conservatorium bij Alwin Bär en Håkon Austbö en dat zegt genoeg. De eerste leeft niet meer en de tweede bezwijkt binnenkort aan z'n pretenties die een zware last dreigen te worden. Van Veen specialiseerde zich naar eigen zeggen als pianist en componist in minimal music. Speelt naar eigen zeggen in op de behoefte aan beleving, voor jong en oud. Zo organiseert hij lig- en Twitter-concerten, en maakt hij muziek op een piano gemaakt van Lego-blokjes (!)
Ik heb er naar geluisterd, een eenvoudig mens moet toch wat, en kan u meedelen dat het binnen twee minuten op je zenuwgestel werkt: je begint te zweten, winderigheid is merkbaar en, sterker nog, je krijgt moordneigingen ('diatonisch systeem, met een repetitief karakter') en daarom is het raadzaam geen mensen uit te nodigen tijdens het beluisteren want de overlevingskansen van het nietsvermoedende bezoek zijn minimaal.
We zullen Ten Holt zelfs eens aan het woord laten:
"De pianisten moeten goed op elkaar letten, elkaar signalen geven, beurtelings de leidende partij op zich nemen, op elkaar reageren. (Ten Holt noemt dat 'de rotondementaliteit'), het is een sociaal proces, een werk in uitvoering. Als je niet meebeweegt met je omgeving gaat het fout. Echte solisten spelen mijn stukken daarom niet graag, die willen hun eigen weg gaan. Het middendeel van Canto Ostinato, bijvoorbeeld, kun je gebonden spelen, maar ook plotseling staccato en dan geeft dat een sterk klankkleur verschil. Het gaat in mijn stukken om een sociaal proces waarin de spelers elkaar moeten vinden. Ik heb dan wel goede pianisten nodig maar geen sterren, want sterpianisten zijn te individualistisch en te zeer solisten. Bij mij moeten ze een interactie met elkaar aangaan. Dat is het geheim".
Dat is juist. Er is niet één pianist van naam en faam die zich waagt aan dit gejengel. Het zijn de lieden van de tweede en derde garnituur die er wel brood in zien (en de duiten opstrijken) en het werk in ontelbare versies op de markt brengen. En het publiek koopt deze rotzooi. Onbegrijpelijk.
(Dat die Aziatische gladjanus nog geen opname uitbracht met deze troep....)

Canto Ostinato XL, Simeon ten Holt
Ten Holt: Canto Ostinato XL, 9 versions on 12 cds
Canto Ostinato (version for piano)
Canto Ostinato (version for two pianos)
Canto Ostinato, for four pianos
Canto Ostinato (version for Three Pianos & Organ)
Canto Ostinato (version for Solo Organ)
Canto Ostinato (version for Two Pianos & Two Marimbas)
Canto Ostinato (version for Multitrack Marimbas)
Canto Ostinato (version for Two Prepared Pianos)
Canto Ostinato (version for Synthesizers)


PS Het Simeonkwartet speelt dit zenuwgepriegel op verschillende locaties in het land. Voor € 32.50 kunt u er bij zijn en voor die prijs krijgt u bij binnenkomst van de zaal vier Oxazepammetjes van 50 mg tegen epilepsie aanvallen en na afloop een Pervitin om u weer op de been te helpen. Er gaan inmiddels stemmen op om zowel dit kwartet alsook uitvoeringen van Canto Ostinato streng te verbieden maar dat is tot op dit moment nog niet gelukt. Helaas

maandag 23 december 2024

Rainer Maria Rilke - ∼ Herbsttag ∼

  Herbsttag 

Herr: es ist Zeit. Der Sommer war sehr groß.

Leg deinen Schatten auf die Sonnenuhren,
und auf den Fluren laß die Winde los.

Befiehl den letzten Früchten voll zu sein;
gib ihnen noch zwei südlichere Tage,
dränge sie zur Vollendung hin und jage
die letzte Süße in den schweren Wein.

Wer jetzt kein Haus hat, baut sich keines mehr.
Wer jetzt allein ist, wird es lange bleiben,
wird wachen, lesen, lange Briefe schreiben
und wird in den Alleen hin und her
unruhig wandern, wenn die Blätter treiben.

Rainer Maria Rilke (Paris 1902)