Rian de Waal

Kijk 'ns: het is vreselijk om aan kanker te sterven. Ik heb het niet maar kan me er wel iets bij voorstellen. U toch ook beminde lezer? Nou ja niet meegemaakt niet meegemaakt, eigenlijk heb ik het wél meegemaakt want ook in mijn omgeving gaat er zo nu en dan iemand dood aan die ellendige kanker. Die rat, die schavuit, die plotsklaps optredende alles wegvretende ziekte. We geven elk jaar maar weer een vermogen aan de bestrijding ervan en er gebeurt niks. Behalve dat de directeur van het KWF een vet salaris mag bijschrijven (per jaar € 164.186 euro + pensioenpremie van 18.956)  - met dank aan alle vrijwilligers en collectanten! - en kankervrij z'n oplichterij voortzet. Grootverdieners zijn het! De mensheid is gek, krankzinnig en hypocriet. Voorbeeld:

Rian de Waal is op 25 mei 2011 op 53-jarige leeftijd aan kanker overleden. In het condoleance-register dat onmiddellijk na het bekend worden van zijn verscheiden op internet werd geopend, wordt De Waal beschreven als een 'briljant pianist', een 'groot musicus', een 'virtuoos op het terrein van pianotranscriptie' (tuurlijk, welke Nederlandse pianist is niet bezeten van die pokdalige lulhannes uit Hongarije) en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Kortom: men wil ons overtuigen dat we hier te maken hadden met een werkelijk Groot Pianist. Dat is de teneur. 

En dus vals, achterbaks en vooral bespottelijk. Dit land heeft geen grote pianisten voortgebracht, nu niet en in de achter ons liggende eeuwen niet. We kunnen nu collectief gaan blèren dat de in pianospelende kringen alom gerespecteerde pianopedagoog Jan met die verrukkelijke achternaam (Wijn) een grootmeester is in het produceren van virtuozen, maar dat is zo mogelijk nog bespottelijker. 

OK, hij maakte naam als pianopedagoog, onder zijn leerlingen bevinden zich o.a. Ronald Brautigam, gentleman Paolo Giacometti, de afschuwelijke Ivo Janssen, nietsnut Yoram Ish-Hurwitz, Kruidvat-speler Frank van de Laar, idem Folke Nauta, bruine ruiter Wibi Soerjadi, de sympathieke Hannes Minnaar en de door een mediaoffensief gelanceerde broertjes Lucas en Arthur Jussen. (Op YouTube zijn er -tig van dit soort jongetjes te zien en te horen en die spelen stuk voor stuk niet onverdienstelijk. Maar ja, ze maken geen gebruik maken van de DGG-lobby). 

U kent natuurlijk het lijstje van pianisten die er wél toe doen en daar zit niet één Nederlander bij..... UPDATE:

Op zaterdag 18 juni j.l. was er een herhaling van De Waal's presentatie van "Een goedemorgen met...." op Radio 4 zoals gebruikelijk aangekondigd door juffrouw Hoytema. Iemand die nog bekakter is, moet nog geboren worden. Waar zou ze dat toch geleerd hebben? dat nare nepsjieke toontje en dat horen we al sinds de eerste helft van de vorige eeuw want deze tut zit er al toen u en ik nog in de luiers liepen. Natuurlijk wéér allemaal Liszt..en ook nog, ja toe maar, bewerkingen van Myra Hess.. bewerkingen, bewerkingen, bewerkingen. Om stapeldol van te worden. Speel Godverdomme eens een fatsoenlijk recital, bedenk een buitengewoon boeiend programma en laat ons met verbazing achter. 

Wat denk je van Ligety's Études pour piano, Deuxième livre - 1988–1994 op 't end, begin met 13 Variationen auf ein Thema von Anselm Hüttenbrenner in a-klein, voor piano, D 576 van Franz Schubert en dadelijk na de pauze kom je spetterend binnen met Op een overwoekerd pad van Leos Janácek. Maar er is geen pianist uit de polder die dat aandurft. Vanzelfsprekend speelde De Waal ook nog twee bewerkingen (daar gaan we weer) van Alexander Siloti/Bach. Ga naar YouTube, klik Siloti/Bach in en je krijgt 14-jarige jongetjes uit de Chinese provincie Shandong die spelen alsof ze nooit anders deden. George Li is een goed voorbeeld: hij speelt deze muziek ongelooflijk mooi, daar kan De Waal niet aan tippen. Jammer maar waar. Zou Rian boven overleggen met Fransz wat er nu weer bewerkt kan worden?