Dialoog in lijn 22

Heb jij je mobieltje bij je?
- maar schat, we zijn er toch zo, waarom moet je nu bellen...?
Hou 'ns op te zeiken, heb je je mobiel bij je ja of neen
- ja heb ik wel maar als je twee haltes wacht dan kun je 't hem zelf vragen, daar heb je mijn mobiel niet voor nodig
Wat ben jij een ongelooflijke zeikerd zeg...geef dat ding hier!
- neen ik geef dat ding helemaal niet hier en ook niet daar, gebruik je eigen mobiel
Ik heb geen beltegoed anders had ik je niet gevraagd, benk ook nooit weer van plan trouwens want ik vind dit zoooho kinderachtig
- je doet maar..oh, we zijn er, kijk daar staat je collega, loop er maar snel heen, weet je nog wat je zeggen of vragen wilde offe...
Ik zie je vanavond wel, hoe laat ben je thuis?
- ga nou maar, we bellen
OK, dubbeldoei..kusjes!

HeinzWorst

'k Zou u zowat vergeten te vertellen dat ik afgelopen zondag in een heuse 'mannengalerie' ben geweest. Allemaal kunst met en door mannen, afbeeldingen met grote blote piemels, schilderijen met zo mogelijk nog grotere lullen, tekeningen van verminkte Klok & Hamerspelen en een vernissagepubliek dat hoofdzakelijk uit de lokale homoscene bestond. Vreselijk deze combi! Waarom zijn die nichten toch overal ter wereld hetzelfde: of je nou in Mbabane (Swaziland), Chongqing, Veenwouden, Doodstil of Tokio bent...overal zijn die nichten hetzelfde. Kirrend en met de togus wiebelend huppelen ze rond, de een nog lelijker dan de andere (althans in de galerie). Geverfde haren (waterstofperoxide en ammoniak), een snor natuurlijk en strak in de smetteloos witte pantalon. En maar praten hoe mooi het allemaal is en "das een lekker ding" en "das een stuk" en even later hoorde ik, nippend aan een redelijke Tempranillo "Sjezes, dak wilk wel aan de wand hebbe" waarna een oorverdovend gegil de ruimte vulde en het toch nog lang gezellig bleef. Want ze zagen elkander allemaal weer eens: op leeftijd zijnde mannen (het merendeel), wangkussend (3x) en maar kletsen, kletsen en nog'ns kletsen. Wat die lui elkander te vertellen hebben is een raadsel en daar zullen wij ook nooit achter komen. Willen we dat dan? Neen natuurlijk willen we dat niet. We willen mooie kunst zien en mooie kunst was er zondagmiddag nauwelijks. De enige uitschieter is de jonge schilder René Kuipers met een aantal zelfportretten die stuk voor stuk ongelooflijk fraai zijn. En dan druk ik het bescheiden uit. Waarom het werk van Kuipers in een nichtengalerie hangt, is eveneens een raadsel, 'k zal het vragen wanneer we binnenkort aan de bittertafel zitten. Je hebt bij een galerie ook een zgn. galeriehouder en ditkeer zelfs twee. Twee mannen van middelbare leeftijd beide gekleed in een keurig gesteven matrozenpakje + een schattig baretje op het snorrenhoofd (vanzelfsprekend) en maar heen-en-weer rennend om het de 'collegae' naar de zin te maken. En als je een galerie 'runt' dan zorg je voor een spreker die de boel opent en dat hadden de twee matroosjes fijntjes geregeld: niemand minder dan die gedateerde maar vooral griezelig overgecultuveerde Henk van Ulsen (Kampen, 8 mei 1927 - †Bussum, 28 augustus 2009) opende de blotelullententoonstelling met een oeverloos langdradig verhaal waar geen touw aan vast te knopen was. Hij doorspekte zijn betoog met een erotisch gedichtje hier en verderop een erotisch gedichtje daar en elk & een genoot er van. Je zag het aan die bolle goed-doorvoede mannenwangetjes en vergeet niet de schalkse blikken die de ruimte in werden geworpen. Foei toch jongens!
Waarom duurt een opening altijd zo tergend lang? De temperatuur in het smalle perceel was inmiddels opgelopen tot boven de 45 graden, de wijn stond zowat te koken op een schattig bijzettafeltje en de ouwe nicht Jan Steenstra kreeg bijkans een hartaanval. Maar wie liep daar notabene tussen de mannen van de herenliefde voortdurend zoekend naar de zojuist genoemde bijzettafel?...u raadt het nooit, of wel? Inderdaad, Mr Kanebraaier himself: HeinzWorst Walvis. Tis alsof de man (man..?) steeds kleiner wordt, hij schrompelt ineen, twas al nooit zo'n fors figuur maar dit is werkelijk geen gezicht. Een gebit heeft de man (man...?) nooit gehad maar goed, dat is tot daar aan toe. Maar dit uiterlijk heeft iets angstaanjagends, volgens Wikipedia hebben we hier te maken met "het asthenische of leptosome type: tenger, beschouwend, introvert en pathologisch gesproken neigend tot schizofrenie". Nou ja, de man (man...?) moet er mee leven, maar ik moet u eerlijk bekennen, lieve oplettende lezer, dat ik Grote Zorgen had zondagmiddag in de blotelullengalerie over Walvis. Onze HeinzWorst is een liefhebber van boeken, je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het wel in de overvolle kasten staan, met rugnummers want in de handen houden is er niet bij: de man leest nooit maar vraagt wel overal ter wereld zgn. recensie-exemplaren aan en zet ze vliegensvlug na aankomst in de kast - als er nog plaats is - en schrijft in beroerde stijl een kulverhaaltje (flapteksten) op een van zijn vele blogs die geen mens leest behalve onze gekrompen smeerkanes zelf. En terwijl ik daar al mijmerend rondliep met het glaasje Tempranillo stevig in de gemanicuurde hand, vroeg ik me af - sssttt....tussen ons graag - zou hij..neen toch? en zoja, zou-ie dan een Grote Leuter hebben? Nou kom op zeg, niet zo'n ik-weet-niet-wat-je-probeert-te-zeggen houding aannemen, dan doen jullie anders ook niet. De man is een remedie tegen de liefde dus hij zal z'n jongeheer uitsluitend nodig hebben om de prostaat te ontlasten.
Ook goed.

Galerie MooiMan
Noorderstationsstraat 40
9717 KP Groningen

Belangenverstrengeling

Geachte Dames en Heren,

Schrijver dezes heeft een klacht over Mr Govert Tiddens van Bout Overes Advocaten. De heer Tiddens speelde (en speelt) een uiterst dubieuze rol in een geschil dat de Stichting Muziekklassiek!, hierna SMK! (en ik) heeft/hebben met Ingrid Visser, de organisatrice van twee zgn. herdenkingsconcerten n.a.v. de tiende sterfdag van de violist Yehudi Menuhin in maart van dit jaar.
De SMK! 'leverde' de pianist Jeremy Menuhin (inderdaad, zoon van...) maar de fee, het honorarium, voor de met veel toeters en bellen aangekondigde komst van Jeremy Menuhin, werd door Ingrid Visser nimmer volledig betaald evenals talloze andere vorderingen als daar zijn de Mediacentrale in Groningen, de Heerlijkheid Marienwaerdt in Beesd, de Vereniging Klassieke Zaken en ontelbare anderen.
Om nu een lang verhaal kort te maken: dadelijk na de laatste klanken van het tweede en laatste concert op zaterdag 14 maart 2009, wist Ingrid Visser dat de hoor haar geïnitieerde concerten op een, met name financieel, fiasco waren uitgelopen. Ze zag haar kans schoon om de SMK! door het slijk te halen, de meest krankzinnige verhalen op te dissen en elk & een te mobiliseren die ze voor haar karretje dacht te kunnen spannen. Dat is 'r gelukt. Om zelf in de schaduw te blijven en vooral haar afgang over het verloop en vooral de afloop van de twee HC te verdonkeremanen, legde ze haar onwelriekende rotzooi op ons bord en richtte daarmee ongelooflijk veel schade aan. Dat heeft uiteindelijk weinig resultaat opgeleverd want ze zag zich genoodzaakt met psychiatrische hulp op de been te blijven. Hoeveel leed kan een slechterik verdragen...?
De advocaat van de SMK!, is bezig een kort geding voor te bereiden tegen Ingrid Visser die ondanks oplichting, malversaties en kletsverhalen tot op dit moment verschoond is gebleven van al te opdringerige schuldeisers. Inmiddels is duidelijk dat de schuldenlast tenminste € 50.000.- bedraagt en het zou niet meer dan logisch zijn haar huis in Groningen onder de welgevormde derrière te verkopen om zodoende de schulden te kunnen betalen, al was het maar gedeeltelijk.
Het huis staat evenwel op naam van Mr Govert Tiddens die ook de financiering regelde. Ik heb deze twee mensen toentertijd aan elkander voorgesteld en kennelijk is daaruit iets fraais ontstaan dat ik niet nader wens te omschrijven. Het is evident dat de heer Tiddens zich heeft laten leiden door de fauna in de onderbuik betreffende Amens maar naar het schijnt zijn inmiddels alle vlinders en bijen weder uitgevlogen. Dit laatste doet ook niet terzake: wat wél terzake doet is dat de SMK! alsook de overige schuldeisers het nakijken hebben nu enige tijd geleden is gebleken dat de heer Tiddens heur huis op zijn naam zette en daarmee de ultieme mogelijkheid om aan onze centen te komen, heeft doen verbleken.
Vanzelfsprekend heb ik 'm hierover aangesproken maar de man zwijgt in alle talen.

Het is hierom dat ik een klacht indien mede namens de SMK! over Mr Govert Tiddens wiens rol in de kwestie SMK! versus Ingrid Visser zoals gezegd uitermate dubieus is om maar te zwijgen over het meer dan schandelijke gehalte van zijn gedrag. Dat men wordt 'geleid' door gevoelens die ons allen bekend zijn (mag ik hopen), is tot daar aan toe, dat dit echter de oorzaak is van handelingen tegen de SMK! (waarmee de heer Tiddens al jaren op de hoogte was en bleef), is niet uit te leggen.
Tenslotte stel ik u ongevraagd op de hoogte van mijn boosheid (bescheiden uitgedrukt) over zijn 'bijdrage' aan de HC-ellende. Het is, nogmaals, schandalig en ik verzoek u dan ook vriendelijk edoch dringend dit bericht als een klacht te noteren en vooral niet terzijde te leggen.