Bach's work is not just music, it's a transcendental experience

Romanus Weichlein

Vleugellam-prijs

In 2026 wordt een muziekprijs in het leven geroepen genaamd Vleugellam ter grootte van € 21.37 (hoe is dit bedrag tot stand gekomen..?) die elke twee jaar van harte zal worden uitgereikt aan de meest 'opvallende' pianist die dit land voortbracht.

Alleen beroerd spelende lieden die onze oren teisteren met saaie interpretaties, overbodige cd-opnames, ijdeltuiterij en een hoop pretenties, komen in aanmerking. Dus dat zijn er nogal wat, mijn hemel!

Een frappant voorbeeld is de omhooggevallen Soerjadi maar die zal deze prijs toch nooit krijgen, hoewel-ie een topkandidaat is. Misschien postuum mijnheer de voorzitter? opperde onlangs een beneveld redactielid maar zelfs dan niet.

De prijs bestaat verder uit een grafisch fraai vormgegeven zeefdruk en dus is de verwachting dat alleen al hierom de kandidaten in rijen van vier staan opgesteld. Verder krijgt de winnaar(es) in plaats van een bloem (Rafflesia Arnoldii) of een fles Stroh 80, een schattige plant. 

En niet te vergeten het geldbedrag zoals hierboven vermeld.
Mocht u kandidaten willen voordragen, dan wordt u vriendelijk verzocht dit kenbaar te maken via www.tijdvoortegengas.blogspot.com t.a.v. de redactie.
Details over hoe & wat worden in maart van het volgend jaar wereldkundig gemaakt. Dat de toekenning van de prijs de (klassieke) muziekwereld lichtelijk zal doen trillen, is inmiddels zeker. De 3-koppige redactie is buitengewoon verheugd dat de verwachte reuring zal leiden tot een strengere schifting van wat een goede en serieus te nemen pianist is en wie beslist niet. Voorbeelden te over dus helaas is de laatstgenoemde categorie steeds in de meerderheid. 
De dag waarop de winnaar van de Vleugellam-prijs bekend wordt gemaakt, is vrijdag 25 september 2026. De uitreiking vindt plaats op een nog nader te bepalen tijd en plaats en wordt pas een week na de 25ste september, bekend gemaakt. 

Eeuwige roem is daarna zijn/haar deel. 

Spannend!

Zwartkoptuinfluiter

Eigenlijk al van mijn kindertijd af
denk ik al aan mijn uitvaart.
Ik zou willen dat iedereen dan
gelukkig was, dat vreemde geluk
om iets wat te mooi is, wat pijn doet.
Ik heb mij daarbij muziek voorgesteld,
een klagende hobo van Albinoni,
of dat ik op een bandje voor jullie
een stoïsch, dankbaar gedicht voorlas;
maar eigenlijk hoop ik dat het mei zal zijn
onder hoge beuken, en heel stil,
en dat dan opeens twee zwartkopjes gaan zingen
tegen elkaar in. Laat dan niemand spreken,
want iets mooiers, iets ontroerenders
bestaat er niet op aarde.

 Hans Warren, Verzamelde Gedichten. Amsterdam: Bert Bakker, 2002. 

De zuiverheid is adembenemend.....

Spem in alium nunquam habui                

Praeter in te, Deus Israel

Qui irasceris et propitius eris

et omnia peccata hominum

in tribulatione dimittis

Domine Deus

Creator caeli et terrae

respice humilitatem nostram

Ik heb nooit mijn hoop op een ander 

gevestigd 

maar in U, God van Israël 

die zowel toorn als genade kan tonen, 

en wie vergeeft alle zonden? 

van de mens in lijden 

Heer God, 

Schepper van hemel en aarde 

Respecteer onze nederigheid 

Godsdolheid

 In dit vlijmscherpe werk fileert Chris van de Ven met chirurgische precisie én een knipoog het verschijnsel geloof. De honderd korte, komische, inhoudelijk sterke hoofdstukjes zijn als kleine pilletjes: slik ze, en je wordt in honderd stappen honderd procent atheïst.

(Lees vooraf de bijsluiter! Het genezingsproces kan gepaard gaan met een gevoel van irritatie.)

Chris van de Ven is Multatuliaan en directeur van Stichting HOPE XXL. Hij publiceerde eerder Multatuli verknipt, Pax Havelaar en Max en Wouter. Het geheim van de Havelaar.

“Als goden bestonden zouden ze, net als ik, dit boek grinnikend lezen.”
– Dick Swaab