Sinds kort mag een volslagen idioot zich als 'cheffin' te manifesteren in een broodjeszaak. Nu kunt u zich afvragen wat er zo interessant is aan een volslagen idioot in een broodjeszaak en het antwoord luidt: niets! Maar dit filiaalhoudertje is een loepzuiver voorbeeld van de zgn. Gemiddelde Nederlander. Brutaal, grof gebekt, ordinair, platvloers en een gezichtsuitdrukking die verraadt dat ze misschien wat ernstigs onder de leden zal hebben en mede daardoor continue op oorlogspad is. Je weet het niet. Vriendelijkheid is een woord dat ze niet kent en "ben zwaar beledigd" haar favoriete houding. De dommerik. Mijden dat soort.
De zaak waar ze haar tirannie mag botvieren, elke dag maar weer, is een drukbezochte. Leuk personeel, vooral vriendelijk en steeds alert om de klant tevreden te zien vertrekken. Wij werden tot voor kort correct bejegend maar het opperhoofd van deze franchise onderneming besloot in een vlaag van verstandsverbijstering om een complete gekkin achter de toonbank te zetten. Schept een band kennelijk. Sinds de komst van de skinny en figuurloze surfplank keerde het tij. In plaats dat ze haar lusten botviert als eetgoeroe in een anorexiakliniek maakt ze nu de dienst uit in een broodjeszaak. Zodra je plaats neemt op een krakkemikkig stoeltje, staat onmiddellijk deze machtswellusteling naast je om voor de zoveelste keer te melden dat er geen bediening aan tafel is. Wij willen ook helemaal niet worden bediend door een wandelende tak en negeren haar aanwezigheid. Maar denk niet dat je er zo maar van af bent. Op hoge toon begint de eenvellige vaastrommel te jeremiëren dat de spullen in de vitrine liggen en dat er een keuze gemaakt kan worden uit het rijk geschakeerde aanbod. Alsof je in de eetzaal zit van een **** sterrenrestaurant en de ober een opsomming geeft van wat er vandaag op de kaart staat. Het ergste is dat dit mens, de 'cheffin', niet door heeft hoe volstrekt ridicuul haar gedrag is. En om in een broodjeszaak tegen een in groen uitgedoste alien te zeggen dat psychotherapie de eerste vijf sessies door de zorgverzekeraar wordt vergoed, is not done.
Bij een volgend bezoek aan de, volgens eigen zeggen klantvriendelijke zaak, komt - zoals verwacht - de dame in kwestie met gezwinde pas richting ons tafeltje (108 passen per minuut haalt ze wel) en schreeuwt op hoge toon "ik wil jullie hier niet hebben!" en dat terwijl wij net een discussie hadden wie nou toch het mooiste de waanzinaria zingt uit de tragische opera Lucia di Lammermoor van Gaetano Donizetti: Maria Callas of de slagroomtaart Joan Sutherland. We zullen het nooit weten want werden gehinderd het gesprek voort te zetten door een flatulerende trut van 't zuiverste water.
Dorothy Parker zei het al: “Beauty is only skin deep, but ugly goes clean to the bone.”
PS Zojuist verscheen Dienstbaar zijn is het nieuwe goud van bedrijfsstrateeg Paul Moers. Misschien moet het wicht van hierboven door haar werkgever verplicht worden dit boek te lezen. Als ze al kan lezen....
