Peppie

We hebben al een poosje niks gehoord van Peppelenbos (ook wel Peppie genoemd). Het  is ook de moeite niet waard om dat afzichtelijke sujet weer tevoorschijn te roepen maar het geval wil dat er een paar leugens op zijn site staan - en die blijven daar hardnekkig staan natuurlijk - die enige toelichting behoeven dus klimmen we maar weer eens in de pen. Peppie heeft geen blog maar een 'literatuurlog'. Onthoud dat goed beste mensen, deze pisnicht houdt zich bezig met literatuur en voelt zich als 'kenner' heel erg belangrijk. De volgende stap is dat-ie een metamorfose ondergaat tot transgender maar volgens de laatste berichten kan Peppie geen dag zeggen tegen z'n linkshangende piemel. En hij heeft al zoveel aan zijn hoofd. Dat hoofd zit ook al niet lekker in elkaar want er is een ontwikkelingsstoornis vanwege microcefalie en dat is erfelijk. Zijn ouders hadden er ook last van maar Peppie heeft daar nooit over willen praten. Hijzelf heeft zijn verstandelijke beperking en slechte motorische ontwikkeling altijd weten te verbergen. Hoeft niet, we zien het zo wel.

(Boze tongen beweren dat hij met de kerst van 2015, onlangs dus, een poging deed om...heb je 'm? ja, een poging zich zelve van het leven te beroven. Hoe dan vraagt u zich natuurlijk af. Nou dat zal ik je vertellen. Peppie, zo wil het verhaal, had gedroomd dat-ie een heel beroemd en gevierd schrijver was. Opgetogen kwam hij uit z'n bedje - ik dacht dat het tegen zessen was maar duidelijkheid heb ik daar niet over, alleen via de overlevering zeg maar - en voelde zich opperbest en vooral in z'n sas met zichzelf. Tot zover was er niets aan de hand want hij verkeert permanent in die staat. Hij voelde met tevredenheid dat z'n mannelijkheid overeind stond en hoewel het formaat zwaar tegenviel, kwam er toch een glimlach op z'n bakkes. "He gelukkig, het hangt er nog" sprak-ie ingetogen en trok snel z'n zwarte mannenslip met rood hart aan de achterkant aan.


wordt vervolgd