De waanzin die bewerken heet...

Deze verwaande Belg castreert het concert voor 4 klavecimbels (toetsinstrumenten) van Bach en levert BWV 1065 af voor één (1) instrument. De overige drie bestaan niet of staan in de coulissen.
In een bewerking van Noack himself. Deze chagrijnig kijkende pianist (voor intimi Putzi geheten) presteert het om dit machtige concert te fileren op een manier die pijnlijk is: er blijft weinig van over. En ook Vivaldi doet geen oog meer dicht.
Recitals die Noack geeft trekken weinig publiek staat irgendwo. Laat het zo blijven, snel vergeten die man. Hij gaf een reactie - zie onderstaand - maar die slaat nergens op.
NB: het kan nog erger: The Sixteen 'zingen' het tweede deel - Adagio sostenuto - uit het tweede pianoconcert van Serge Rachmaninoff. Dit arrangement van ene Bob Chilcott is zo afschuwelijk, dat je na het beluisteren ervan onvermijdelijk aan de drank gaat.

We are all fools. Such were probably Bach when he arranged Marcello and Vivaldi concerti for solo harpsichords, Liszt who transcribed the Beethoven Symphonies and paraphrased Pagannini Caprices, Ravel who orchestrated Mussorgsky, Stravinsky who reduced his own Petrouchka. But to destroy the original? What a strange notion. The original is very alive and very much there to be listened to if you wish. (And lastly, I do not - at all - play mostly transcriptions, even though this is the part of my work that appears perhaps more on youtube).