Luizebol

Luizebol besloot op een zekere dag zijn beklag te doen tegenover een 'ambtenaar in functie' over een beledigende opmerking die hij had gelezen in een aan hem gezonden electronisch bericht, ook wel email genoemd. En Luizebos was daar zo van ondersteboven (de waarheid is hard) dat-ie vreesde voor zijn leven en die vrees liet optekenen in een aangifte en zoals u weet, ongelooflijk lieve lezer, gebeurt dat op een politiebureau en daar voelde onze gereformeerde fluim zich veilig. Hij voelde "geborgenheid" zoals hij diezelfde dag nog liet weten aan zijn beste vriend Peppie, u herinnert zich deze Grote Slijmerd? Witte Veder noemen ze hem ook wel en u mag lachen vanzelfsprekend. Luizebol en Peppie spelen wel 'ns samen, drinken wel 'ns een ranja - niet te vaak, neen dat nou ook weer niet - en zijn het altijd met elkaar eens. Ze zijn van dezelfde kerk en dat schept een band, toch? Peppie vertelde enthousiast aan zijn vriendje dat-ie besloten had z'n in boekvorm uitgegeven pulp aan de man te brengen voor slechts € 12.50 per exemplaar en gratis te signeren. Gratis! Verdakkeme nogantoe: een handtekening van Peppie in een "boek" van Peppie....wat een heerlijke kerst wordt dit. Nou sprak Luizebos, ik vind het geweldig van je en dan doen we de pocket over de zelfmoord van mijn Papa ook maar meteen in de ramsj. Wat? het ligt al bij....nou ja, dat vertellen we niet, koppen dicht. Gek hè, zo mijmerde hij voort, dat het "boek" nooit een succes is geworden terwijl ik heb geprobeerd te beschrijven hoeveel verdriet ik had nadat Paps besloot vrijwillig op te stappen. Niet dat ik het hem kwalijk neem maar het was zo fijn geweest als ik mijn eigen shit nog op zijn bordje had kunnen leggen, bijvoorbeeld over homozijn en natuurlijk over m'n voorliefde voor leren zwemboekjes en meer van dat soort zaken. Maar ja, hij had er schoon genoeg van, wist zich onbegrepen en bedacht dat het beter was naar elders te vertrekken want dat oeverloze gezeik van zijn kinderen hing zichtbaar uit zijn strot. Het was met name Luizebol die hem keer op keer irriteerde en men is er nooit achtergekomen waaraan dan wel maar de overlevering beweert dat het pretentieuze gezever van Luizebos hem tot razernij bracht en uiteindelijk een bevrijdende dood. "Ik kan en wil het niet meer aanhoren" waren zijn laatste en vooral indrukwekkende woorden en Luizebos stond er bij en keek er naar. Naderhand bleek dat het gebroed van Paps onderling ordinair bonje kreeg over het betalen van de uitvaartkosten en dat gesodemieter duurt tot en met dit moment voort. De opbrengst van het zelfmoordboek was zo weinig dat je er nog geen bos crematiebloemen van kon kopen.
Goed, de grote dag was aangebroken: de aangifte had geleid tot een bezoek aan de rechtbank en op 11 december stond Luizebos keurig in pakkie 1 voor de deur van dat foeilelijke gebouw aan het Guyotplein. "Legt u alles van metaal maar even in het bakje" sprak een streng ogende meneer en gewillig voldeed hij aan dit verzoek. Zichtbaar opgelucht mocht hij onder een poortje door lopen en toen stond-ie pffff...in de zaal waar recht wordt gesproken. Luizebos was helemaal nat van onderen en sloeg de flappen van het colbert een beetje naar zijn kruis om te voorkomen dat men zou zien dat er vochtige plekken waren verschenen, zomaar...plotsklaps. Niet dat het een onprettig gevoel was maar het moment waarop was onhandig. Het duurde enige tijd voordat de politierechter meedeelde dat de afzender van de email waarin de 'bedreiging' stond geschreven een boete moest betalen van € 400.--. Luizebos wilde wel schreeuwen van blijdschap maar wist zich te beheersen. 'Serieus werd ik toch al nooit genomen' bedacht hij zich net op tijd. De geluksvogel.
Een hoger beroep moet nu uitsluitsel geven of Luizebol kan blijven juichen. Denk het niet.

PS Zojuist vernam de mensheid dat Peppie een prijs van maar liefst € 250.- heeft ontvangen voor zijn 'literaire werk'. De prijs is genoemd naar een lokale alcoholist en wordt gesponsord door Hooghoudt. 'Prestigieus' dus....