Taxituig

Taxichauffeur wordt hij (of zij) als er niks meer is: geen 'gewone' baan, geen ambitie, geen doel en geen vooruitzicht. Als je écht niks meer kan, dan is er altijd wel een automobiel te vinden waarin je je onhebbelijkheden t.o. de passagier('s) en de wereld daarbuiten kunt etaleren om op die wijze toch een beetje het gevoel te hebben dat je nog iets betekent, je bestaan een beetje te rechtvaardigen, hoe overbodig dat ook lijkt. 

In die verrukkelijke stad Amsterdam nemen wij, op weg naar een qua omvang bescheiden maar heerlijke pied-à-terre, vrijwel nooit een taxi want 70% van de chauffeurs is onbeschoft en grof. In dergelijk gezelschap wil je niet verkeren. Niets is erger dat met een lullo-bestuurder in een- en dezelfde auto te zitten terwijl de man jeremieert hoe kut het leven wel/niet is terwijl jij onderwijl denkt: "waarom sterf je niet pissebed met dat gezeik uit je strottenhoofd" of, het is maar een variant, "waarom krijg uitgerekend jij geen aandoening achter je oogballen", en wat u zelf verder voor Reviaanse kreten kunt bedenken.
Ondertussen raast de gepimpte Mercedes maar door, neemt een omweg om de meter te stimuleren in het nadeel van de klant en ondertussen zit jij je kapot te ergeren. (Er werd onlangs door bijna 1.000 mensen een stem uitgebracht op de stelling 'Ik heb het gevoel dat taxichauffeurs vaak omrijden'. Een flinke meerderheid van 86 procent is het eens met de stelling, 14 procent niet.)
U heeft het al begrepen gewaardeerde lezer: het is meesttijds gespuis van de richel. Als er echt niks meer voor je is dan ga je aan de slag bij Disneyland of als taxichauffeur. Even een VOG bij de gemeente halen voor € 30.- , een chauffeurskaart voor € 127,33 en rijden maar! 

Fatsoensregels kennen de meeste chauffeurs niet en dat zal ze ook nooit bijgebracht kunnen worden. Maar het ontbreken van die regels is niet alleen een probleem in Amsterdam en verre omstreken, ook in noorden van het land doet men wat dit laatste betreft beslist niet onder voor collegae elders. 

Zo reden wij onlangs in de late uurtjes in een taxi uit die stad waar volgens de kenners niets boven gaat behalve dan een paar  aardbevinkjes van 0.4 op de lucratieve schaal van Richter. De chauffeur van dit vehikel was er eentje uit het boekje. "Meneer" nam ruim de tijd de administratie bij te werken maar herinnerde zich plotsklaps dat er twee passagiers in de auto waren gestapt. Eigenhandig want de deur open doen is er al lang niet meer bij. De man besloot op zeker moment 'ns even te gaan rijden want de eerste € 3.65 was toch al binnen volgens het zgn. 'instaptarief'. Je bent nog geen millimeter verplaatst en dat bedrag ben je al kwijt. Waanzin ten top. Wij hoopten snel en veilig van A naar B te worden vervoerd maar dat bleek ijdele hoop. Onderweg kondigde de man doodleuk aan dat hij op de hoek van punt B zou stoppen "want als ik de straat inrijd dan moet ik weer een stuk terugrijden". 

Een logica dat ieder voorstellingsvermogen tart en dus niet te verklaren. De passagiers keurig voor de poort brengen is er niet meer bij. De korte tijd die we noodgedwongen moesten doorbrengen met deze minkukel was een kwelling. Ook deze chauffeur dacht zich wel een paar kwinkslagen en dijenkletsers te kunnen veroorloven in de verwachting dat wij schaterlachend de taxi zouden verlaten. Geen sprake van.
Advies: als u vervoerd wenst te worden met een taxi, zoek dan een chauffeur uit van allochtone afkomst. Ze zijn makkelijk te herkennen. Dat scheelt. Maar wat het ook scheelt is dat u correct naar het opgegeven adres wordt vervoerd, de deur aan uw kant netjes wordt geopend maar vooral dat het inhoudsloze gelul van een kakadoris u bespaart blijft.
'All animals are equal, but some animals are more equal than others' - George Orwell

NB: Bij een controle van taxi's in Arnhem waren vijf van de acht gecontroleerde taxi's in overtreding. Bekeuringen voor extra stoel in de taxi, illegaal rijden met een gepacht taxivergunningsbewijs, rijden terwijl de rusttijd al was ingegaan, werken zonder geldige werkmap en rijden met een niet verzegelde taxameter.