HeinzWorst

'k Zou u zowat vergeten te vertellen dat ik afgelopen zondag in een heuse 'mannengalerie' ben geweest. Allemaal kunst met en door mannen, afbeeldingen met grote blote piemels, schilderijen met zo mogelijk nog grotere lullen, tekeningen van verminkte Klok & Hamerspelen en een vernissagepubliek dat hoofdzakelijk uit de lokale homoscene bestond. Vreselijk deze combi! Waarom zijn die nichten toch overal ter wereld hetzelfde: of je nou in Mbabane (Swaziland), Chongqing, Veenwouden, Doodstil of Tokio bent...overal zijn die nichten hetzelfde. Kirrend en met de togus wiebelend huppelen ze rond, de een nog lelijker dan de andere (althans in de galerie). Geverfde haren (waterstofperoxide en ammoniak), een snor natuurlijk en strak in de smetteloos witte pantalon. En maar praten hoe mooi het allemaal is en "das een lekker ding" en "das een stuk" en even later hoorde ik, nippend aan een redelijke Tempranillo "Sjezes, dak wilk wel aan de wand hebbe" waarna een oorverdovend gegil de ruimte vulde en het toch nog lang gezellig bleef. Want ze zagen elkander allemaal weer eens: op leeftijd zijnde mannen (het merendeel), wangkussend (3x) en maar kletsen, kletsen en nog'ns kletsen. Wat die lui elkander te vertellen hebben is een raadsel en daar zullen wij ook nooit achter komen. Willen we dat dan? Neen natuurlijk willen we dat niet. We willen mooie kunst zien en mooie kunst was er zondagmiddag nauwelijks. De enige uitschieter is de jonge schilder René Kuipers met een aantal zelfportretten die stuk voor stuk ongelooflijk fraai zijn. En dan druk ik het bescheiden uit. Waarom het werk van Kuipers in een nichtengalerie hangt, is eveneens een raadsel, 'k zal het vragen wanneer we binnenkort aan de bittertafel zitten. Je hebt bij een galerie ook een zgn. galeriehouder en ditkeer zelfs twee. Twee mannen van middelbare leeftijd beide gekleed in een keurig gesteven matrozenpakje + een schattig baretje op het snorrenhoofd (vanzelfsprekend) en maar heen-en-weer rennend om het de 'collegae' naar de zin te maken. En als je een galerie 'runt' dan zorg je voor een spreker die de boel opent en dat hadden de twee matroosjes fijntjes geregeld: niemand minder dan die gedateerde maar vooral griezelig overgecultuveerde Henk van Ulsen (Kampen, 8 mei 1927 - †Bussum, 28 augustus 2009) opende de blotelullententoonstelling met een oeverloos langdradig verhaal waar geen touw aan vast te knopen was. Hij doorspekte zijn betoog met een erotisch gedichtje hier en verderop een erotisch gedichtje daar en elk & een genoot er van. Je zag het aan die bolle goed-doorvoede mannenwangetjes en vergeet niet de schalkse blikken die de ruimte in werden geworpen. Foei toch jongens!
Waarom duurt een opening altijd zo tergend lang? De temperatuur in het smalle perceel was inmiddels opgelopen tot boven de 45 graden, de wijn stond zowat te koken op een schattig bijzettafeltje en de ouwe nicht Jan Steenstra kreeg bijkans een hartaanval. Maar wie liep daar notabene tussen de mannen van de herenliefde voortdurend zoekend naar de zojuist genoemde bijzettafel?...u raadt het nooit, of wel? Inderdaad, Mr Kanebraaier himself: HeinzWorst Walvis. Tis alsof de man (man..?) steeds kleiner wordt, hij schrompelt ineen, twas al nooit zo'n fors figuur maar dit is werkelijk geen gezicht. Een gebit heeft de man (man...?) nooit gehad maar goed, dat is tot daar aan toe. Maar dit uiterlijk heeft iets angstaanjagends, volgens Wikipedia hebben we hier te maken met "het asthenische of leptosome type: tenger, beschouwend, introvert en pathologisch gesproken neigend tot schizofrenie". Nou ja, de man (man...?) moet er mee leven, maar ik moet u eerlijk bekennen, lieve oplettende lezer, dat ik Grote Zorgen had zondagmiddag in de blotelullengalerie over Walvis. Onze HeinzWorst is een liefhebber van boeken, je kunt het zo gek niet bedenken of hij heeft het wel in de overvolle kasten staan, met rugnummers want in de handen houden is er niet bij: de man leest nooit maar vraagt wel overal ter wereld zgn. recensie-exemplaren aan en zet ze vliegensvlug na aankomst in de kast - als er nog plaats is - en schrijft in beroerde stijl een kulverhaaltje (flapteksten) op een van zijn vele blogs die geen mens leest behalve onze gekrompen smeerkanes zelf. En terwijl ik daar al mijmerend rondliep met het glaasje Tempranillo stevig in de gemanicuurde hand, vroeg ik me af - sssttt....tussen ons graag - zou hij..neen toch? en zoja, zou-ie dan een Grote Leuter hebben? Nou kom op zeg, niet zo'n ik-weet-niet-wat-je-probeert-te-zeggen houding aannemen, dan doen jullie anders ook niet. De man is een remedie tegen de liefde dus hij zal z'n jongeheer uitsluitend nodig hebben om de prostaat te ontlasten.
Ook goed.

Galerie MooiMan
Noorderstationsstraat 40
9717 KP Groningen