Piet Terrasstoel

We zagen van de week Piet van Dijken weer 'ns op een terras zitten. De man zit het liefst op een terras, beetje vooraan, zodat iedereen 'm goed kan zien. Zelfs bij -5 zit Piet op een terras. Je had Henk Terrasstoel maar nu Piet Terrasstoel. Hij zit het liefst voor de gevel van ijssalons en/of koffiebars en gaat zitten met een houding van "ik ben Piet van Dijken en zien jullie me wel goed?", zo'n houding. Nu en dan gaat-ie een beetje 'verzitten' om natte windjes de ruimte te geven te ontsnappen aan de sportkenner en discjockey anus. De secundaire pruritus ani jeukt wel een tikkeltje. Ik vermoed dat er sprake is van kloofjes aan de aars, wellicht ook pijnlijke krampen maar gelukkig heeft Piet een cetomacrogolvaselinecrème voorgeschreven gekregen van de huisarts. Wel gênant dat hij het smeerseltje wel 'ns probeert aan te brengen zittend op een terrasstoel want stel je toch eens voor dat hij op het privaat zit en er komt iemand voorbij die zijn mesmeriserende blik niet ziet. Een ramp! Dus buigt Piet een halve meter naar voren, brengt de rechterhand naar de rand van zijn Zeeman boxershort (mt. 6) en komt er opeens achter dat-ie vergeten is de zalf op de  middelvinger aan te brengen. Opnieuw dan maar. Hij buigt nu zelfs nog wat verder naar voren en ligt bijkans met zijn veel te lange neus in de koude cappuccino want de man is geen grote besteller. Drie uur zitten op een kop koffie is niet ongewoon. Hij weet met zijn vinger de opening te vinden en aan de weltevreden uitdrukking op het verder totaal uitdrukkingsloze gezicht (jaja, dat kan....) is te zien dat de zalf zit op de plek waar het moet zitten. Langzaam trekt onze Piet de utensiliën terug, veegt ze af met een servetje, ruikt er nog eventjes fijntjes aan en neemt een slokje van de afgekoelde koffie. Zo is het goed.
Piet draagt afgedankte overhemden van Mart Smeets en is daar beretrots op. OK, het zijn dure hemden geweest maar toch duidelijk spul voor een kringloopwinkel. Hij weet ze keer op keer uit de container te vissen, gooit ze vervolgens bij dochterlief in de wasmachine en na afloop trekt hij ze vol voldoening aan. Lachend staat hij voor de spiegel maar er is niks te zien want Piet lijdt aan prosopagnosie. De stumper. Niettemin heeft hij het enorm met zichzelf getroffen en toont dat erg graag aan de goegemeente. Hij verkeert ook permanent in de veronderstelling dat iedereen hem leuk, grappig, koddig, interessant en-noem-maar-op vindt maar dat is niet zo. Dat is fout gedacht Piet. Maar dat nemen we je niet kwalijk. Het schouwspel dat je dagelijks opvoert en waar wij zo heerlijk van genieten moet in stand blijven. De blik die je de wereld gunt, de permanente smile op je onderkin en de vele handgebaren ('minzaam zwaaien')...we willen het voor geen goud missen. Hij noemt Smeets een goede vriend en hoewel laatstgenoemde geen idee heeft wie die terrasstoelfetisjist is, laat Piet toch overal waar dat kan de naam vallen. Te vergelijken met Ernst Daniël Smid die ooit Luciano Pavarotti "mijn collega" noemde. Typisch omhoog gevallen amateurs. Schreckliche Leute.
Piet heeft ook een fiets. En als je de man door de stad zien meanderen, zwaaiend dan weer naar links en even later naar rechts en op luide toon wegduikende mensen aanroept, dan liggen wij in een deuk. Op de gesubsidieerde zender Radio Noord presenteert Piet wekelijks een programma over tuinen en tuinmeubelen, het uitvoeren van onderhoudswerkzaamheden zoals: snoeien, rooien van bomen en stronken, het winterklaar maken van de tuin en het onderhoud van het gazon; het leveren van beplanting, bomen, bollen, grond, tuinmeubels en aanverwante zaken; het aanleggen en maken van (sier)bestrating, schuttingen, vijvers, houten schuren, zandbakken en klim- en speeltoestellen.
Vervelend is dat overal waar Piet loopt het gras niet meer groeit.

NB: Piet Terrasstoel gaat een boek schrijven over, hou je even vast!, "mijn parate kennis en ervaringen". En samen met een figuur uit Yde een boek over hyperventilatie en de ervaringen (wat een ervaringen toch allemaal) hieromtrent van BN-ers als die engerd Rene van der Gijp. Soort zoekt soort zullen we maar zeggen.