Hoi Jacques! heb je gehoord dat Anna Enquist samenwerkt met pianeur Ivo Janssen? Anna is laatst glimlachend gespot en dat is uniek want dit komt 2 x per jaar voor bij de schrijfster van boeken met titels als 'De man die van teleurstellingen hield', 'Gras vreten' en 'Kerstmis in februari'. Ken je haar Jacques? jij kent zoveel mensen dus wij dachten dat je deze olijkerd ook in je vriendenkring hebt toegelaten. Enige tijd geleden verscheen een cd waarop Anna monologen opdraaft met begeleiding van Ivo die de 6e Sonate van Prokofiev speelt, zoals je weet de eerste van de drie Oorlogssonates. De monologen zijn nog wel te pruimen op een herfstachtige zondagmiddag met in handbereik een flesje pleegzuster bloedwijn, maar het spel van Janssen nauwelijks. De gortdroge en zonder enige dynamiek uitgevoerde sonate wordt na vijf minuten oervervelend en dat ligt niet aan de compositie. De sonate vraagt om een stevige en furieuze aanpak, je moet van schrik op het puntje van je stoel zitten maar de interpretatie van Janssen is slaapverwekkend. De serie die hij uitbracht op zijn het label VOID, het integrale oeuvre voor klavier van J.S. Bach, lijdt aan hetzelfde euvel: er zit geen leven in. Er wordt exact gespeeld wat er staat en dat is, meesttijds, saai. Zet een cd op van András Schiff uit de goed gestemde "piano" en je hoort hoe het ook kan. Sprankelend, fascinerend en loepzuiver. Er zijn overigens veel meer geweldige opnamen van dit magistrale werk, bijvoorbeeld Glenn Gould en natuurlijk Sviatoslav Richter. Het wordt een beetje eentonig om het keer op keer te zeggen maar er is geen Nederlandse pianist - althans niet een in Nederland opgeleide - die het niveau van de zojuist genoemde musici kan evenaren. Hoe dat kan is moeilijk uit te leggen, de sjeu mist. Pianisten uit de polder hebben geleerd een strikte interpretatie van wat er op papier staat altijd als de enige juiste aan te nemen terwijl een eigen 'draai' vaak interessanter is. Luister maar eens naar Piotr Anderszewski dan wordt een zin van een luisteraar He makes one really understand why Bach is being called "the father of modern music" begrijpelijk.
Het is slecht gesteld met de klassieke muziek in Nederland. Wij lazen in de NRC onder het kopje amusement een aankondiging van een uitvoering door Christian Zacharias van het vierde pianoconcert (1806) van L. van Beethoven. Amusement...welke redacteur bedenkt dit? En dan die vreemde bewondering voor Canto Ostinato van Simeon ten Holt. Irritante muziek geschreven voor maar liefst vier piano's. Een hype ondertussen want de doosjes met die georganiseerde herrie zijn niet aan te slepen. Onlangs ontving ik een recensie exemplaar maar heb niet de moeite genomen het cellofaan te verwijderen want deze muziek, die een hypnotiserende werking op de luisteraar zou uitoefenen, zal hier nimmer klinken. We hebben het doosje met 2 cd's en een dvd aan een kennis cadeau gegeven die zwaar gebukt gaat onder plots opkomende psychoses en met behulp van slaappillen de wereld ontvlucht dus dat schept een band met Ten Holt. Wat is het heerlijk een gelukkig mens te zien.
Zojuist lazen we dat deze onzin ook uitgebracht is op orgel in de versie van Toon Hagen. Zelfs een audiovisuele variant met elektronica, visuals, een harpiste en is - volgens het hoesje - ideaal voor de loungehoek. Misschien de harpiste eveneens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten