Familiebanden (een feuilleton)

In het pittoreske dorp staat een heel mooi en groot huis. Goed toeven daar, mooie tuin ook, turen over het Groninger land en elke door God gegeven dag inspiratie plenty voor een schilderij in de categorie Noordelijk realisme. De vrouw des huizes vindt het heerlijk en een vreugde om na zoveel jaren van ellende en duisternis, nu haar 'draai' gevonden te hebben. Sinds ze in het mooie en grote huis in dat pittoreske dorp woont, voelt ze zich senang en heeft een mening over uiteenlopende zaken. Dat gaat samen op.
De vroegere bewoonster, door de huidige als Griekse Tragedie afgeschilderd, hoe smaakvol!, had nogal wat meegemaakt daar in het mooie grote huis in dat pittoreske dorp met het mooie uitzicht. Besloot op zekere dag te vertrekken en leefde sindsdien elders een teruggetrokken bestaan omringd door snuisterijen en souvenirs uit die goeie ouwe tijd. Toen in dat huis, u weet wel, met die mooie grote tuin en in het fraaie landschap. Gelukkig was ze er nooit geweest en de befaamde schilder was dat nooit opgevallen. Neen, er moest gestaag worden doorgewerkt aan een inmiddels veel te groot oeuvre waar veel een variant is van het vorige. BZN maar dan met verf.
Met zijn 'verse' bijslaap was het vroeger wel minder: jasjes van nepleer verkopen op de markt (geen vetpot neen), lekker aan de drugs en nog nét geen junk. Ze had toen ook al een 'mening' maar die klonk anders..gek he? Maar ach wat geeft het. Nu is ze boven Jan, strooit met de flappen en rookt zo nu en dan nog een wietje want harddrugs heeft ze afgezworen. Laat de drank maar vloeien en schijt aan de wereld. De jaren 70 herleven daar in dat mooie dorp onder de rook van de 'grote' stad en iedereen kent elkander. De opvallende verschijning van de schilder brengt nog steeds hilariteit teweeg maar er is geen mens die dat ooit hardop zal laten blijken. Het is een heerlijke wereld daar en dat moeten we zo houden.
Zalig, vooral rijkerds over de krakende vloer. Lekker veel poen en "het zijn ook zulke gezellige mensen allemaal" deelde ze ongevraagd mede. En de man ploegde voort en zorgt al schilderend voor brood op de plank. Tema con Variazioni.
De kinderen van de schilder- en van de vorige bewoonster, u weet nog wel, de Griekse Tragedie - zijn beide als gevolg van wrakken geworden. Pa de kunstenaar heeft nooit veel aandacht aan ze willen besteden: zelfredzaamheid kregen ze vanaf de geboorte met grote lepels ingegoten. Van die hele grote lepels. Hij constateerde dat het broedsel op aarde verscheen, rechtte zijn rug, keerde 'm vervolgens om en tuurde naar zijn ezel. 'Wie een kind krijgt mag het houden' was zijn oordeel en schilderde er weer lustig op los. De oudste zoon is inmiddels een vervelende gefrustreerde sjagrijnige en irritante gozer geworden die scheldend en om zich heen slaand door het bestaan trekt en te pas en te onpas graag zijn Standesbewustsein memoreert; de jongere een oeverloos zeurende 'boomopzetter' waar meestal geen touw aan vast is te knopen. Het is maar goed dat er lithium is want laatstgenoemde zou zonder geen stap verzetten en wél, dan uitsluitend snachts.
Empathieloze lieden. Daar in het prachtige huis in het pittoreske dorp in dat fraaie landschap.