Frisse lucht..

De man stonk ontzettend uit z'n behaarde mond, had een haardos waar een ferme klodder behangplaksel in zat, 'kleedde' zich bij een kringloopwinkel en was, kortom, een vies maar vooral opmerkelijk lelijk figuur. Gedver. Hij sliste en tijdens het uitstoten van de onsamenhangende keelklanken spuwde de man z'n meurende speeksel rond. Je kleren zaten onder het slijm van die goorlap. Een rare vieze en stinkende man met een vlinderdas om en voor die types moet je sowieso op je hoede zijn want vaak zijn het kinderlokkers, schuinsmarcheerders of kutjelikkers. En maar stinken, stinken meneertje....
Hij had een paar jaar geleden met een intensieve zelfpromotende actie gezorgd voor de titel 'Dichter des Vaderlands' en lieden rondom dit figuur waren allemaal blij & gelukkig en namen er nog maar eentje op in hun praathuis. En de man dichtte maar voort en, natuurlijk, wéér een bundel van die troep. Elk door God gegeven jaar maar weer.
En dan sterven op een luchthaven.... Why not? Klaart de lucht van op.
In het Dagblad van het Noorden stond Jan Pieter Rawie afgebeeld met z'n boeventronie en mekkerde over dit Grote Verlies. Zelfbepoepende kletskousen zijn het en altijd in de weer met het werken aan een groot oeuvre. Met dank aan de dienst Sociale Zaken voor de financiering.