Feuilleton dl. II (familiebanden)

Het was op een regenachtige en grauwe 14de juni toen we haar naar het graf droegen. Een plek waarop nooit een steen zou worden geplaatst hoewel de achtergebleven 'vriend' van de overledene bezworen had dat dit 'mijn eerste prioriteit is' en dit te pas en te onpas, aan wie het maar horen wilde, meedeelde. Een loze kreet. Zijn drukke bestaan verhinderde dat er actie werd ondernomen om daadwerkelijk een steen op het graf te plaatsen ter herinnering aan de lieve vrouw wier leven geteisterd werd door de escapades van onze held. De held die enige tijd voor haar zelfgekozen dood een relatie had aangeknoopt met een vrouw die op 14 juni haar verjaardag vierde. Maar toen beseften deze versgebakken tortelduiven nog niet dat de gevolgen desastreus zouden zijn. Op elk liederlijk verlopen drankfeest ter ere van wéér een verjaardag, werd de trieste gebeurtenis over de zelfdoding van het meisje uit Friesland angstvallig verzwegen. Over de opzet juist op die dag op te stappen werd heimelijk gegniffeld en laten we er nog eentje nemen. De held van dit verhaal leefde een bestaan dat van hypocrisie en zondigheid aan mekaar kleefde hoewel zijn paapse trekken de boventoon voerde. U kent die afvalligen wel: vilein tot in het gebeente en praatjes zat. De schilder, Xam S want daar hebben we het over, probeert met alle macht zijn werk aan de man te brengen maar dat wil(de) maar niet lukken. God straft direct en soms wat verlaat maar Hij heeft het druk, druk, druk.