Acteur Ethan Hawke zat tijdens een etentje naast de inmiddels 87-jarige pianist Seymour Bernstein en ontdekte dat hij goed met hem kon praten over podiumangst. Hawke was zo geboeid dat hij besloot een documentaire over hem te maken.
Bernstein was een talentvol pianist die op vijftigjarige leeftijd besloot nooit meer publiekelijk op te treden. Doet me denken aan Glenn Gould die op 32-jarige leeftijd besloot nooit meer het podium te betreden. Deels omdat de druk hem teveel werd, maar ook omdat de commerciële aspecten van de muziekindustrie hem dwars zaten.
Lesgeven werd zijn nieuwe roeping. In Seymour: An Introduction zien we hem masterclasses geven, maar ook privélessen. Vanaf zijn pianokruk vertelt hij met veel filosofische terzijdes over zijn leven. Zijn bezoek aan de Steinway-showroom, waar hij allerlei piano’s uitprobeert, illustreert zijn geestdrift en devote toewijding aan zijn geliefde componisten. We horen hem en zijn leerlingen Chopin, Beethoven, Schubert en Schumann spelen. Het levert een wat al te keurige film op over een man wiens levens- en muziekfilosofie soms gevaarlijk dicht bij esoterisch gebabbel komt. Hoewel het natuurlijk ook best onmetelijke wijsheid kan zijn, wie weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten