Inleiding

Hartelijk welkom bij mijn blog waarin u op de hoogte wordt gebracht - en gehouden - van de hetze die door een aantal lieden tegen mij en de Stichting Muziekklassiek! (hierna SMK!) wordt gevoerd o.l.v. een zichzelf noemende 'dame' t.w. Ingrid Visser, voormalig medewerker van de commerciële afdeling van de in Groningen gevestigde omroep OOG-radio en sinds september 2008 betrokken bij een activiteit van de SMK! waarvan wij allen sinds zaterdag 14 maart 2009 verheugd mochten constateren dat het Godzijdank! voorbij was.
Maar voorbij was het niet: de hierboven genoemde 'dame' ontketende een hetze tegen de SMK! en mij in 't bijzonder die voortkomt uit frustratie, paniek, ellendigheid en vooral als gelukkige bezitter van een uitgesproken slecht karakter.
Toen duidelijk werd dat het tien jaar geleden was dat de vader van Jeremy Menuhin, zoals bekend de legendarische violist Sir Yehudi Menuhin, overleed in Berlijn op 12 maart 1999, kwam Ingrid - hierna te noemen Amens - met het, toegegeven, opmerkelijke voorstel een zgn. Herdenkingsconcert te organiseren in Nederland, in Groningen wel te verstaan. Het zou geweldig worden: stel je toch 'ns voor, de zoon van....geeft een recital ter nagedachtenis van zijn vader waarmee hij overigens, zo bleek later, niet een spectaculair plezierige verstandhouding had. Ik verwijs hiervoor graag naar een lang artikel in The Daily Telegraph waar onder de titel "I only felt love when I played well" duidelijk is dat de vader/zoon relatie ook hier op z'n minst 'fragiel' was te noemen. Maar goed, het idee van Amens was zo gek (!?) nog niet en alras werden er plannen ontwikkeld om het voorstel te verwezenlijken. Zoals u allen weet ontstaat er uit een plan plotsklaps meerdere plannen, dat is zo en is niet anders. Ook hier was dat het geval: er zou niet een concert moeten worden georganiseerd maar twee en dan niet uitsluitend Jeremy Menuhin op een fraaie en vooral nieuwe Steinway, neen, er werd voorgesteld er twee mede-musici bij uit te nodigen t.w. haar toenmalige vriend Pierre Lafay die klarinet speelt alsof z'n leven er van af hangt en Danielle Buizer op de cello die volgens Amens de reïncarnatie is op deze aardkloot van niemand minder dan Jacqueline du Pre. Toen ze hier een warm en heftig pleidooi voor hield had er onmiddellijk een felle lamp moeten gaan branden maar kennelijk waren we afgesloten want er brandde niets. Dom en stom.
Het programma werd vastgesteld op 2 x een Beethoven sonate, een trio van Rachmaninoff en het programma zou worden besloten met een sonate van Schubert. En dan donderdag 12 maart een recital in de concertzaal van de Heerlijkheid Marienwaerdt in Beesd (bij Utrecht) en het tweede in - schrik niet geachte lezer - de Mediacentrale in Groningen dat meesttijds wordt gebruikt voor congressen, sjieke bedrijfsborrels en overbodige presentaties en op geen enkele wijze ooit werd en wordt geassocieerd met een Klassiek Concert. Maar goed, er kwamen volgens Amens wel 800 mensen (publiek) op af dus dat zat helemaal snor. En het werd verbouwd, vertimmerd, aangepast, opgeknapt..noem maar op, kost een paar centen maar dan heb je ook wat, toch? De tribune was indrukwekkend, de catering verre van sober - op papier - en we keken collectief uit naar deze gebeurtenis. Met Amens was het contact inmiddels tot een dieptepunt gezakt want toen ik haar een keer uit probeerde te leggen, terloops, dat de Mediacentrale niet de geschikte plek was voor een concert en dat er buitendien geen 800 mensen zouden komen, kreeg ik een pot hardnekkig gif over me heen gegooid dat gelukkig niet hardnekkig bleek, achteraf. Dat ze de tijd vond om tussen haar continue gebel en ge-sms deze actie uit te voeren, is opmerkelijk te noemen. Ik weet, evenals u geachte lezer, dat er verslaving bestaat, te veel om hier allemaal op te noemen, maar dat er ook een (mobiele-)telefoon verslaving bestond, wist ik niet. De communicatie met Amens was dus uitermate moeizaam, gebrekkig en tenslotte oervervelend want als ze niet belde of sms'te, dan werd ze wel gebeld etc. Maar met dergelijke ogenschijnlijk futiele feiten ga ik u vanzelfsprekend niet meer lastigvallen, mijn excuus. (Later heb ik haar verslaving zelfs toegejuicht want normaal en weloverwogen overleg met Amens is nou niet het eerste dat een goed en fatsoenlijk maar vooral oprecht mens wil). Daaraan ga je je kostbare tijd niet verspillen.