Ja wat is geluk? ik zou het niet weten, u wel hoog-geachte lezer? Ik bedoel, dat is toch voor iedereen anders zeg maar. De een is gelukkig en tevree wanneer er een koud pilsje wordt geserveerd door het 'vrouwtje' na een dag hard werken, verder is dat huwelijk al jaren waardeloos, neuken doen ze ook al niet meer maar hij zal en moet z'n pilsje hebben wanneer-ie thuis komt. Hij zit in de bouw, waarschijnlijk niet lang meer als je de berichten mag geloven, en zij speelde vroeger de hoer. Maar dat is al weer zo lang geleden...mijn God, waar hebben we het over. Er zou geen man meer zijn die nu nog geïnteresseerd is om geld neer te tellen voor die ouwe theemuts, maar ze heeft ongetwijfeld haar 'mooie jaren' gehad voorzover dat natuurlijk kan bij dat soort mensen want helemaal afleren doen ze het nooit. En 'mooie jaren' hebben ze nu, deels in die walgelijk ingerichte woning en deels op de camping. Het huis staat vol protserige en blinkende kitsch, het doet je pijn aan de ogen. Dat er zoiets als wansmaak bestaat, dat weten u en ik wel met onze fijnbesnaarde zintuigen, maar dat dit dergelijke vormen aanneemt dat weten we nu weer net niet. Geloof me, het is waar. Die lui eten ook, hoe zal ik het zeggen, anders. Meurende slavinken in merkloze margarine gebakken, tegen de verrotting 'aanliggende' pipers en een toetje die je je kat nog niet zou durven voorzetten. U raadt het al, ik werd uitgenodigd aan tafel (zeil!) en zag met een doodschrik het kennelijk reeds drie weken geleden bereide voedsel staan. Bah. Maar wat moet je? veinzen dat je beroerd bent heb ik al een paar keer gedaan dus daar trappen ze niet meer in helaas, zeggen dat ik vroeger mishandeld ben en onmiddellijk naar een hulpverlener moet werkt ook al niet meer want ik ben al -tig keer afgevoerd in overspannen toestand, dan maar een act met in de hoofdrol een op handen zijnde hartstoornis maar die is zo moeilijk in scène te zetten, dat ik daar maar van afzag. Dan maar meurende slavinken, tot pap gekookte bloemkool met een smerig sausje en tenslotte een bekertje met snot van € 0.27 per stuk. Ze waren in de aanbieding want moeder-de-vrouw had een 'treetje' gekocht voor als de kleinkinderen komen. Die kunnen dan na het eten rechtsreeks naar het hospitaal want hier is sprake van een delict. Dit zet je een hongerde Igbo nog niet voor z'n ranke neus.....Met moeite en vooral pijn in de kiezen at ik het plastic bord leeg, nog even met een stukje aardappel het restantje vet deppen, liet ik achterwege want dat was inmiddels gestold zoals kaarsvet. Ziet u het? kunt u zich voorstellen hoe groot de kwelling is dat je zit te eten terwijl bij iedere hap je maag opspeelt en je het liefst naar het toilet (septic) wilt rennen. Ook al zo'n ramp die plastic mini-badkuip onder je onschuldige billen.
Geluk zit in kleine dingen. Mijn vriendje Oskar van school halen, pannenkoeken maken en daarna weer naar z'n moeder brengen, die hysterica. Zijn mama komt uit een land waar biertenten worden gemaakt waar 3000 mensen kunnen zuipen tot ze er bij neervallen. En dat dan 10 dagen achtereen of i.d. Het land bracht grote schrijvers en componisten voort maar daar heeft moederlief kennelijk nooit notie van genomen want ze denkt dat Johann Sebastiaan Bach uit Oostenrijk komt en Richard Wagner uit Finland. Moeilijk lullen met zo iemand. Hoe ze ooit aan een intelligente man als de vader van Oskar is aangelopen, is voor velen een raadsel. 't Zullen de hormonen wel zijn geweest. Voordeel is dat de schilder zijn genen doorgaf aan mijn kostbare vriendje want ook het manneke is slim. Op 5-jarige leeftijd al kunnen 'bomen' over fossielen is frappant. En dat heeft hij het niet over zijn moeder maar dat had u al door, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten