Schijtlijster

Je hebt journalisten en journalisten en dan zijn er nog journalisten die de 'titel' niet mogen dragen en dat zou verboden moeten worden maar ja, wie gaat dat verbieden? Het is een zgn. vrij beroep met als gevolg dat er talloze minkukels rondlopen die tot die laatste categorie behoren. Dat stel lieden heeft nog nooit gehoord van wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe (de vijf W's) en schrijven dus maar raak. Leesvoer voor ongeletterden.
Een van die stompzinnige 'journalisten' is B. Hulzebos die voor het Dagblad van het Noorden zo nu en dan een artikel mag schrijven. Gaat het de ene keer over de zelfdoding van Hulzebos Sr. (wie interesseert dat eigenlijk?), de andere keer gooit onze Bram er een stukkie tegen aan over waterschappen, pijpleidingen, off-shore gedoe en meer van die nietwetenswaardige onzin. Nog stompzinniger is "een meeslepend verhaal over leven en dood, paarden en mensen, liefde, seks en hogere machten". Wat een drukte. De man moet natuurlijk zien dat-ie brood op de plank krijgt voor een vrouw - hoe bestaat het! - en twee kinderen. Twee nieuwgebakken Hulzebosjes. Heb er meelij mee. Maar goed, het gaat hier niet over het broedsel van Brammetje maar over de wijze waarop hij Amens in de armen is gevlogen. De stommerd. Er verscheen in maart 2009 een artikel over de SMK! dat overduidelijk werd gedicteerd door de patiënt der patiënten. Bram besloot 'ns te bellen om aan te kondigen dat-ie van plan was over de SMK! te schrijven en dat vinden wij natuurlijk prima, geachte lezer. Maar verder dan roddel, viezigheid en achterklap is onze Bram niet gekomen. Ook in zijn tweede artikel ging deze ultieme remedie tegen de liefde enthousiast verder en weer was duidelijk dat Amens hem had voorzien van de meest krankzinnige verhalen (u weet nu zo langzamerhand wel dat haar opzet zelf uit beeld te blijven het motief was, dat dit 'uit beeld blijven' is uitgelopen tot een verplichte opname in een gekkenhuis, geeft bij de oplettende lezer weer met welk type zielepoot we hebben te maken. Ze is wél uit beeld dus dat klopt Godzijdank) die hij vervolgens gretig aan zijn toetsenbord toevertrouwde. Zoals gezegd: roddel en achterklap. Natuurlijk ben ik niet ingegaan op zijn uitnodiging want met dat soort 'journalisten' wil ik geen fractie van een seconde praten. Dat is verspilde tijd en bovendien is de man zo aartslelijk dat je tegenover die tronie absoluut niet wilt plaatsnemen. Je zou je dood schamen om met deze knakker gezien te worden. Bah! Onze Bram zag nu kans zijn vitriool over de SMK! en mij uit te gieten en dat moet welhaast tot een orgasme hebben geleid; wat zal-ie er van hebben genoten om eindelijk de jaren opgekropte weerzin te kunnen gebruiken, heerlijk! In zijn rimpelloze bestaan moet het een welkome afleiding zijn geweest om in het door Amens geregisseerde spektakel een hoofdrol te kunnen spelen. Thuisgekomen heeft de fluim dadelijk z'n vrouw een fikse beurt gegeven want hij was zo geil als een olijf (met dank aan Koenraad Goudeseune), er zijn boze tongen die beweren dat ze heeft gebruld als een vrouwelijke ijsbeer. Die hebben trouwens een klein penisje dus als de ware aard van Bram ooit boven komt drijven, dan heeft-ie nog iets om op te sabbelen.
Zoals gezegd was onze Bram razend enthousiast en werd met de dag enthousiaster. Nu denkt u dat dit niet kan maar geloof me, de lelijkerd raakte oververhit. Hij belde rond, schreef berichten aan wie het maar wilde ontvangen en voelde zich een hele piet. Gelukkig maar. Ondertussen sijpelden de verhalen binnen over het wanbeleid van Amens en de enorme schulden die ze had veroorzaakt. Ze probeerde uit alle macht de boel naar ons door te schuiven maar dat wou maar niet lukken. In plaats dat onze 'journalist' wakker werd geschud en bij zichzelf te rade ging, wist hij van geen ophouden. Hij reisde naar Volendam om met de redactie van Opgelicht! een voorproefje te bekijken van het veelbesproken programma waarin men de verkeerde persoon liet optreden. Niet ik had in dat programma moeten verschijnen maar Amens. Dat heeft inmiddels iedereen wel door maar het feit blijft dat de ellende die dit met zich meebracht, niet te overzien was. Talloze mensen informeerden naar de SMK!, hoe het ging en gaat en wat nu en waarom en daarop talloos veel varianten. Je probeert vanzelfsprekend in alle rust uit te leggen wie de individuen zijn die dit op touw hebben gezet en wie de kar trok om het zover te laten komen. Maar behalve vragen en nog 'ns vragen, kwamen er ook steunbetuigingen waaronder die van de directeur van een grote schouwburg in het zuiden des lands die ons een hart onder de riem stak door ondermeer te schrijven dat hij "in gedachten bij ons was", een zin die u wellicht verwacht tijdens de koffie na afloop van een crematie maar hier werkte-ie ook uitmuntend. Aardige man, beschaafd en een persoon die zich niet van de wijs laat brengen door een 2-tal artikelen van een flutjournalist. Hij raadde ons aan intensief tegengas te geven om te bewerkstelligen dat de SMK! 'op de kaart' blijft en ik kan u tot mijn grote vreugde meedelen dat dit het geval is. Er staat een kamermuziekfestival op de rol dat zich overigens niet afspeelt in het gebied waarin wij wonen maar in een land ten oosten van het onze.
U zult hierover binnenkort meer horen. Zeker is dat er een befaamd strijkkwartet komt spelen tesamen met een grote vriend van ons en reken maar dat er sprake zal zijn van gedenkwaardige uitvoeringen.
Het festival wordt voor de eerste keer georganiseerd en duurt maar liefst zes dagen. De eerste 'aflevering' is in augustus 2010 en voorbereidingen hiervoor zijn in volle gang. U begrijpt dat de PR en overige zaken niet weer worden uitbesteed. Daarvan zijn we genezen. Met dank aan de Heer.
Vrees niet, want Ik ben met u; zie niet angstig rond, want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u, met mijn heilreiken rechterhand.
Zo, nu hoort u het's een keer van een ander.