Was mir behagt, ist nur die muntre Jagd

Ik had van de week mevrouw Zrour aan de feun. Beetje moeilijke naam om uit te spreken, ze vertelde dat je Zerour moet zeggen maar ja, die e staat er niet dus waarom zou je die dan uitspreken? Dus heb ik besloten 'gewoon' Zrour te zeggen want iets dat er niet staat, ga ik ook niet uitspreken, Hebt u 'm? Men zegt toch ook broer i.p.v. beroer. We hebben een levendige taal, toegegeven, maar al té is ook niet goed. Maar goed, mevrouw Zrour vertelde dat er in januari van dit door God gegeven jaar een paginagrote advertentie werd geplaatst in een blad dat Klassieke Zaken heet. Een wervende tekst als begeleiding bij de afgedrukte foto's van Yehudi Menuhin en natuurlijk vermelding dat zijn zoon, de altijd even onberispelijk geklede en op-en-top gentleman Jeremy Menuhin, twee recitals zou komen spelen in Beesd en in Groningen. Zoals u weet ter herdenking van zijn vader die op 12 maart 1999 in Berlijn overleed. Die Zrour ratelde maar door dus was het tijd om in te grijpen en nadat ik twee keer Stop! (staccato)door de feun had geschreeuwd, was er eindelijk gelegenheid om te zeggen dat ik absoluut wist waarvoor ze me belde. En ook u, trouwe en liefhebbende lezer, weet dat: Ingrid Visser had de kosten van de advertentie niet overgemaakt (€ 1190.-) en nu vroeg onze Henriette zich af of wij misschien - wij = de Stichting Muziekklassiek! - wisten waar ze haar kon bereiken. Het zou flauw zijn om te zeggen dat ze zich dan moet melden in de rij bij de poort van het instituut aan de Hereweg hier ter stede (opstellen in rijen van vier) maar aangezien het een prettige dag was en het weer uitmuntend, niet te frisjes maar gelukkig ook weer niet al te warm, kon ik op het allerlaatste moment deze overigens dolgraag weggegeven tip inslikken. Natuurlijk heb ik wel het telefoonnummer van de 'coördinerende deurwaarder' verstrekt want die heeft een dagtaak om alle openstaande nota's die Amens onder de vloerbedekking schoof (los laminaat begrijpt u, gevaarlijk, gelukkig heeft ze geen kinderen, goed voor het laminaat maar zeker voor de kinderen) in kaart te brengen en dat zijn er nogal wat. Mijn hemeltje. Dat je een nota niet betaalde, OK daar kan ik wel begrip voor opbrengen, dat je na twee of drie aanmaningen denkt dat het betalen nog wel eventjes kan worden uitgesteld, begrijp ik desnoods ook nog maar dat je tenslotte helemaal niets en niemand betaalde terwijl je pretenties overkookten, dat snap ik nu weer niet. En u, mijn trouwe volger, begrijpt dat ook niet want ik ken u enigszins: u bent een rechtschapen mens, altijd op tijd met het betalen van de rekeningen en een deurwaarder heeft u nog nooit gezien. Dat hoeft ook want u mist niks. Deurwaarders zijn oervervelende mensen. Het wordt tijd, hoog tijd, dat de regering paal en perk gaat stellen aan de belachelijke tarieven van deze beroepsgroep want dat rijk worden over de rug van een ander, moet maar eens zijn afgelopen. Azijnpissers zijn het. Vreselijke lieden...maar goed, laten we ons niet opwinden want wij gaan met fatsoenlijke mensen om en deurwaarders komen er bij ons niet in.