Het was een drukte van belang in de de hal van de Faculteit Psychologie in de Kreuzstrasse afgelopen zaterdag 13 juni. Alumni/alumna van de faculteit in alle soorten en maten - u weet wel, mensen met van die 'inzichtelijke' blikken die de wereld beschouwen als hun veelomvattend werkterrein en vrijwel alles naar hun standaard interpreteren, drie regels worden daarbij gehanteerd:
de inhoud - waar het over gaat
de stijl en het taalgebruik - hoe het is geschreven
de uiterlijke vorm - hoe het er verder uit ziet
meer is het niet.
Goed-verdienende, goed-geklede alumni, elkaar over de bol aaiend en dit alles onder het motto "Helpt elkander want we zijn uitverkoren". Gekkigheid van de bovenste plank.
Maar ik heb toch m'n enveloppe weten af te geven aan een nors uitziende portier met het verzoek deze aan Opperhoofd Alumnus te overhandigen. Kan de man dit weekend 'ns fijn lezen hoe het is om een dochter te hebben die nooit alumna zal worden behalve dan van een psychiatrische inrichting. Of dat kan beste lezer, weet ik niet maar er is vast onder u iemand die me dit kan vertellen. Las onlangs een tekst die ik zelf had kunnen bedenken maar Maarten Maartensz was me voor:
De meeste academische psychologie is in mijn ogen doodordinaire oplichterij. Academische psychologen zijn zelden gegrepen wetenschappers, maar gewoonlijk getitelde bureaucraten die op verveelde toon lesjes afraffelen en publikaties volbrabbelen omdat ze dat aan hun status en salaris verplicht zijn. Zoals overal in de mensenwereld zijn er uitzonderingen, maar die hebben het moeilijk temidden van hun collegae.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten